مقالات کشاورزی اندیشه سبز پارسی

"شناسایی و کنترل گیاه آبدوست علف خرچنگ پُرزدار" ؛

"Digitaria ciliaris : introduction & control"

گردآوری و تدوین :

اسماعیل پورکاظم ؛ کارشناس ارشد زراعت ،

مدرّس دانشگاه جامع علمی کاربردی گیلان

مقدّمه :

--- گیاهان جنس "دیجیتاریا" (Digitaria) متعلق به خانواده غلات (گرامينه ، پوآسه) و شامل حدود 220 گونه می باشند كه تاكنون 27 گونه از آنها در ايالات متحده آمريكا يافت شده اند. آنها دارای گل آذین هایی شبیه انگشت (digitate) هستند. اين گياهان از لحاظ ویژگی هایی چون : شکل ، طول و پُرز داشتن "پوشه" (glume) و "پوشینه" (lemma) با یکدیگر متفاوتند (2،7). "علف خرچنگ پُرزدار" از جمله گیاهان یکساله تابستانه با ریشه های افشان (fibrous) ، ریشه های نابجای فراوان ناشي از گره های ساقه ، ساقه های متعدد قاعده ای ، شاخه دهی از گره های پائینی ساقه ، حالت گسترده و خوابیده ، برگ های ساقه ای (cauline) کُرکدار (pubescent) تا پُرزدار (pilose) کم پُشت محسوب مي گردد. اين گياه بعنوان علف هرز مهّم مزارع برنج آپلند و غرقابي، چمن ها ، سبزي و صيفي و همچنين باغات ميوه سراسر جهان مطرح می باشد (9).       

مشخصات گیاهشناسی :

--- "علف خرچنگ پُرزدار" يا "مو علفه" گیاهی با نام علمی "Digitaria ciliaris" از خانواده "غلات" (Poaceae ، Graminae ، grass) می باشد که با اسامی عمومی زیر شناخته می شود :

Bamboo grass"" ، "Blanket crabgrass" ، "Hairy crabgrass" ، "Henry`s crabgrass" ، "Large crabgrass" ، "Summer grass" ، "Southern crabgrass" ، "، "Tropical crabgrass" و "Tropical finger grass" (2،10،5).

"علف خرچنگ پُرزدار" از جمله گراس های یکساله فصل گرم با ظاهر خوابیده (decumbent) یا مفروش (mat-forming) و ریشه دهی متعدد از محل گره های(nodes) ساقه است و به شکل توده ای درهم (scruffy) به قطر 1 متر و ارتفاع 5/0 متر رشد می کند. این گیاه در صورتیکه به تراکم کافی دست یابد آنگاه دارای ساقه های ایستاده ای به ارتفاع 1 متر خواهد شد.

ساقه هايش ماشوره ای ، نیمه استوانه ای (D شکل) ، توخالي ، به رنگ سبز روشن با گره های ارغوانی و پُرزدار هستند درحاليكه در بخش های فوقانی فاقد پُرز (glabrous) می باشند. ساقه های آن تولید دستک هایی (runners) می نمایند که به گیاه اجازه می دهند تا سریعاً رشد یابد. ساقه هاي گلدهنده اين گياه از نوع سرپا يا فرازنده (ascending) مي باشند.

برگ های آن متناوب ، در دو ردیف (distichous) ، ساده ، زاویه دار در حول رگبرگ میانی ، دارای غلاف باز به طول 5-2 سانتیمتر ، باریک (linear) تا بیضوی نوک تیز (linear-ovate) به طول 25-10 سانتیمتر و عرض 5/1-7/0 سانتیمتر هستند. غلاف برگ و بخش های پائینی برگ ها بويژه در برگ هاي زيرين دارای پُرزهای ظریفی در هر دو سمت هستند. ناخنک یا "لیگول" (ligule) آن از نوع غشایی با پُرزهاي حاشيه اي به طول 3-2 ميليمتر است.       

گلدهي اين گياه از اوايل تير تا اواخر شهريور رُخ مي دهد. گل آذین (inflorescence) گیاه به صورت یک ساقۀ بلند ماشوره ای (culm) می باشد که معمولاً بالاتر از سطح استقرار برگ ها مشهود است. محور اصلی گل آذین (rachis) بیش از 1 میلیمتر پهنا دارد. این گل آذین شامل 9-2 عدد خوشه (raceme) به طول 10-5 سانتیمتر با ظاهری "انگشت مانند" مشابه پنجۀ مرغ (caespitose) می باشد که از 1 یا چند محل با فاصله بیش از 1 سانتیمتر منشعب گردیده اند. خوشه چه ها (spikelets) به طول 2 ميليمتر و به صورت جفت در دو رديف ترتیب یافته اند بطوریکه یکی از آنها بدون "د ُم ساقه" و به حالت "ساقه آغوش" (sessile) و دیگری دارای "ساقه گل" (pedicelled) کوچکی به طول 5/3-5/2 میلیمتر است که در انتها به حالت تیز (acute) در می آید. اولين پوشه يا "گلوم" (glume) بسيار گوچك وليكن كاملاً نمايان و سه گوشه مي باشد. دومين گلوم از نوع مژه دار (ciliate) به طول 2/3-8/2 ميليمتر و حائز 5 رگبرگ وتري (5-nerved) است. پوشينه يا "لماي" (lemma) عقيم داراي رگبرگ هاي برجسته و حواشي پُرزدار مي باشد درحاليكه پوشينه بارور و پوشينك يا "پالئا" (palea) به رنگ ارغواني و معادل پوشه هستند.

میوه های گياه از نوع گندمه (caryopsis) ، باریک و کشیده ، محبوس در براکته های خوشه چه ها ، سفید کرمی تا سبز خاکستری ، مژه دار (ciliate) با اندازه 2/2 × 8/0 میلیمتر که در اواسط تير تا اواخر مهر تشکیل می شوند (2،10،6،9،7).    

«جدول1) مشخصات گیاهشناسی علف خرچنگ پُرزدار (2،10):»    

پراکنش علف خرچنگ پُرزدار :

"علف خرچنگ پُرزدار" دارای مبدأ آسیائی می باشد امّا اینک در سراسر مناطق گرمسیری ، نیمه گرمسیری و معتدله هر دو نیمکره زمین پراکنده است (2،10).

این گیاه يكساله تابستانه منحصراً از طریق بذورش ازدیاد می یابد. بذور گیاه مذکور عمدتاً توسط آب ، باد و حیوانات به اطراف پراکنده می گردند. اين گياه بطور طبيعي قادر به انتشار در فواصل گسترده نيست گواينكه برخي فعاليت هاي انساني از جمله موور زدن و انتقال علوفه خشك (hay) مي توانند به گسترش آن كمك نمايند.    

"علف خرچنگ پُرزدار" در جنوب شرقی آسیا و زامبیا تا ارتفاع 1200 متری سطح آب های آزاد با بیش از 900 میلیمتر بارندگی سالانه یافت می گردد (3،7).   

اکولوژی و بیولوژی علف خرچنگ :

"علف خرچنگ پُرزدار" از جمله گیاهان مهاجمی (invasive) است که در مناطق مناسب کشورهایی نظیر : چین ، مکزیک و ایالات متحده آمریکا به حالت سلطه جویانه ای (aggressive) در آمده است. این گیاه در همراهی با برخی علف هاي هرز از جمله خرفه (portulaca) و پیچک صحرائی (ipomoea) می تواند با سلطه بر محیط طبیعی موجب تغییر در تنوّع زیستی گیاهان هر منطقه گردد (10).

"علف خرچنگ پُرزدار" بسترهای حاصلخیز با رطوبت متوسط ناشی از زهکشی ضعیف را می پسندد. اين گياه عمدتاً در اراضي باز و آشفته و همچنين كانوپي هاي تنك نظير : شاليزارهاي آپلند ، حاشيه راه ها ، بين رديف هاي گياهان زراعي ، مراتع ، مزارع آيش ، اراضي باير ، فضاي سبز ، چمن ها (turf ، lawn) و مرزهاي شاليزارهاي غرقابي بوفور رشد مي كند (7).

"علف خرچنگ پُرزدار" به خاك هاي خنثي تا اسيدي ، بافت سبك تا متوسط و بارندگي سالانه بيش از 500 ميليمتر دلبستگي بيشتري دارد و از ويژگي هايي چون : صفر حرارتي 15-13 درجه سانتيگراد ، اپتيمم دماي 25 درجه سانتيگراد و حداكثر دماي 40 درجه سانتيگراد بهره مي برد (2).

هر بوته این علف هرز می تواند سالانه تا 60 هزار بذر تولید نماید درحاليكه "علف خرچنگ بزرگ" (large crabgrass) با نام علمي "Digitaria sanquinalis" قادر به توليد سالانه 150 هزار بذر است.  بذورر "علف خرچنگ" داراي دوره دورمانسي هستند بطوريكه ممكن است تا چندين ماه در دماي 35-20 درجه سانتيگراد به حالت نهفته باقي بمانند. بذور مزبور در شرايط مناسب طي اواخر بهار تا اوایل تابستان و حداكثر از عمق 5 سانتيمتري جوانه می زنند و ضمن رقابت با گیاهان مجاور به اشغال محدوده اي به قطر بیش از 12 اینچ اقدام می ورزد.

گلدهي و توليد بذور ممكن است در برجي جمعيت هاي "علف خرچنگ پُرزدار" متأثر از طول روز باشد امّا معمولاً به طول روز بي تفاوت است. لقاح به صورت خودگشن انجام مي گيرد وليكن دگرگشني نيز در برخي شرايط رُخ مي دهد.

گياهچه هاي "علف خرچنگ پُرزدار" نسبت به وقوع يخبندان حساس هستند امّا بذور نهفته موجود در خاك از اينگونه وقايع آسيب نمي بينند. گياهان كامل با فرارسیدن سرمای پائیزه خشک می شوند و محل هاي خالی آنها در مزارع و چمن ها برجا می مانند كه بدینطریق بستری برای سبز شدن بذور ریزش یافتۀ این گیاه در بهار آینده فراهم خواهد بود (8،3،2).

"علف خرچنگ پُرزدار" از گونه های گیاهی چهار کربنه (C4) محسوب می گردد که علف هرز مهّم شالیزارهای مناطق مختلف جهان است. این گیاه اخیراً از شالیزارهای خشکه کاری کشت مستقیم بذور برنج (dry-seeded) در 19 کشور و همچنین شالیزارهای غرقابی کشت مستقیم بذور برنج (wet-seeded) در 3 کشور گزارش شده است.

این گونه به سرعت قادر به تشکیل کلونی در اراضی زراعی - باغی ، اطراف جاده ها و اراضی بایر است زیرا می تواند به تولید مقادیر زیاد بذر بپردازد و هم زمان سریعاً رشد نماید. گونه مذکور حتّی در تراکم کم می تواند موجب کاهش معنی دار راندمان محصولات زراعی- باغی گردد. پژوهش ها در فیلیپین نشان دادند که حتّی 2 بوته "علف خرچنگ پُرزدار" در درون یک گلدان توانستند به مقدار 62 درصد از عملکرد برنج بکاهند. این موضوع زمانی حائز اهمیّت بیشتری است که بدانیم "علف خرچنگ پُرزدار" طی فصل رشد در برخی شالیزارهای آپلند فیلیپین تا 69 درصد سطح مزارع را فرا می گیرد.

این گیاه نسبت به خاک های اسیدی مقاوم است (3).

اکولوژی جوانه زنی علف خرچنگ :

"علف خرچنگ پُرزدار" از مهمترین علف های هرز مزارع برنج در بسیاری از نواحی گرمسیری جهان است. امروزه مشخص گردیده است که عوامل محیطی (دما ، نور ، شوری خاک ، رطوبت و PH) نقش برجسته ای در جوانه زنی بذور و رشد گیاهچه های این نوع علف هرز بر عهده دارند بطوریکه :

1) نوسانات حرارت روزانه (diurnal) داراي تأثير زيادي بر جوانه زني بذور "علف خرچنگ پُرزدار" هستند. بذور "علف خرچنگ پُرزدار" در شرایطی با حرارت های روزانه 35-25 درجه سانتیگراد و حرارت های شبانه 25-15 درجه سانتیگراد جوانه می زنند. برخي محققين معتقدند كه بذور اين گياه زماني فرآيند جوانه زني را آغاز خواهند نمود كه دماي خاك لااقل براي مدت 24 ساعت به دماي13-12 درجه سانتيگراد نائل آيد.

2) حضور نور بعنوان محرک جوانه زنی بذور این گیاه اهمیّت دارد گواینکه بخش کوچکی از بذور مزبور قادر به جوانه زنی در شرایط تاریکی نيز هستند. بذور مزبور در صورتی که در سطح خاک مرطوب واقع شوند آنگاه تا میزان 98 درصد بذور جوانه زده به گیاهچه ها تبدیل خواهند شد. البته بذوری که بیش از 5 سانتیمتر در خاک مدفون بمانند، بطور کلی قادر به جوانه زنی نخواهند بود.

با توجه به اينكه جوانه زني بذور "علف خرچنگ پُرزدار" به ميزان زيادي نيازمند حضور نور است لذا بدون شك در سيستم هاي زراعي بدون شخم (no-till) با شدّت بيشتري بر مزارع غلبه مي يابد.

فقدان نور و اندازه بذور اين گياه عموماً سبزشدن گياهچه هاي آن را از عمق خاك محدود مي سازند زيرا بذوري كه در عمق بيش از 2 ميليمتر در خاك مدفون شوند، معمولاً كمتر از 1 درصد نور واقعي را دريافت مي دارند.

3) تنش های شوری و خشکی می توانند تأثیرات زیادی بر جوانه زنی بذور "علف خرچنگ پُرزدار" داشته باشند. جوانه زني اين گياه حتي در غلظت هاي كم Nacl (در حدود 112 ميلي مول) حداقل تا 50 درصد كاهش مي يابد.

4) بذور "علف خرچنگ پُرزدار" در طیف وسیعی از PH يعني محدوده 10-5 جوانه می زنند.

5) حضور بقاياي تازۀ گياه برنج بر رشد "علف خرچنگ پُرزدار" تأثير منفي مي گذارد. وجود 4 و 6 تن در هكتار بقاياي تازۀ گياه برنج توانست ميزان سبز شدن بذور "علف خرچنگ پُرزدار" را به ميزان 72 و 54 درصد و مقدار وزن خشك آنها را به ميزان 54 و 18 درصد برسانند.

در طي يك آزمايش ، زمان لازم براي سبز شدن 50 درصد گياهچه هاي بذري موسوم به "T50" در اثر افزايش بقاياي تازۀ برنج بيشتر گرديد كه اين موضوع مي تواند بواسطه دلايل زير باشد :

1-5) جلوگيري از رسيدن نور خورشيد به بذور "علف خرچنگ پُرزدار"

2-5) كاستن از دماي خاك از طريق حائل شدن فيزيكي (physical barrier) نور خورشيد

پژوهش ها نشان مي دهند كه حداقل وجود بقاياي برنج براي اثرگذاري بر كاهش جوانه زني و سبزشدن بذور "علف خرچنگ پُرزدار" بيش از 2 تن در هكتار مي باشد.

6) استفاده از تكنيك آماده سازي بستر دروغين (stale seedbed) مدتي قبل از كاشت بذور برنج مي تواند به كنترل "علف خرچنگ پُرزدار" كمك نمايد. رسيدن نور كافي ، آمادگي مناسب بستر و وقوع بارندگي موجب فراهمي شرايط مناسبي براي جوانه زني بذور "علف خرچنگ پُرزدار" و بذور ساير علف هاي هرز شاليزارها خواهند شد و به زارعين اين امكان را مي دهد تا متعاقباً مي توانند از طريق شخم زدن و يا كاربرد علفكش هاي مؤثر به كنترل گياهچه هاي هرز سبزشده بپردازند (3،7).   

خسارات علف خرچنگ پُرزدار :

1) اين گياه جزو علف های هرز اصلی و گاهاً سمج (noxious) گیاهانی چون : برنج آپلند ، لوبیا چشم بلبلی ، بادام زمینی ، پنبه ، ذرت ، ارزن ، سورگوم ، سویا ، سبزیجات ، کاساوا ، آناناس ، ژوت ، قهوه و چای می باشد. این علف هرز در تمامی موارد مذکور بجز باغات چای اجازه می یابد تا در اوایل رشد گیاه اصلی در شرایط بدون سایه بخوبی رشد نماید.

2) بعنوان یک علف هرز برای جذب نیتروژن با گیاهان اصلی به رقابت می پردازد.

3) احتمالاً دارای اثرات "دگر آسیبی" یا "آلیلوپاتیک" (allelopathic) بر :

1-3) ساير علف های هرز

2-3) گیاهان زراعی- باغی نظیر خیار

3-3) باکتری های تثبیت کننده ازت نظیر "رایزوبیوم ها" (rhizobium)

4) میزبان بیماری های محصولات زراعی نظیر :

1-4) بیماری ویروسی لکه نواری برنج

2-4) بیماری ویروسی کوتولگی لکه نواری سیاه برنج

3-4) بیماری ویروسی بازماندگی رشد نیشکر

4-4) بیماری ویروسی موزائیک نیشکر

5-4) بیماری ویروسی لکه نواری ذرت

5) میزبان آفات محصولات زراعی- باغی نظیر :

1-5) آفت سنک (plant bug) سورگوم

6) باعث تخلیه پتاسیم خاک و در نتیجه کاهش شدید محصولات زراعی- باغی (2،3).

کاربردهای علف خرچنگ پُرزدار :

1) تولید علوفه خشک (hay) و تازه (forage) برای تعلیف دام ها

2) استفاده در چراگاه ها و مراتع

3) کاشت در شیب ها برای کنترل فرسایش

4) مأمن و مورد تغذیه حیات وحش (2).

5) بعنوان محصول پوششی در بین ردیف های درختان باغات میوه (6).

کنترل غیر شیمیائی علف خرچنگ :

1) دستجات كوچك و محدود "علف خرچنگ پُرزدار" را مي توان با دست كنترل نمود گواينكه اين روش به نيروي انساني بيشتري نيازمند است. وجین دستی "علف خرچنگ پُرزدار" به دلیل توانايي ریشه زائی از محل گره های ساقه همواره با مشکلاتی همراه خواهد بود زیرا باقی گذاردن قطعات کوچک ساقه نیز می تواند باعث رشد مجدد این گیاه گردند (7،2).

2) شخم زدن را مي توان در بين رديف هاي محصولات زراعي بكار گرفت تا از استقرار گياه مذكور جلوگيري شود (7).

3) موور زدن و قطع مكرر گياه هرز مي تواند مانع تشكيل سرشاخه هاي گلدهنده و توليد بذور گردد وليكن به هرحال بسياري از سرشاخه هاي گلدهندۀ آن از زير تيغه هاي موور يا داس نجات خواهند يافت (7).

4) آفتابدهی (solarization) خاک مرطوب در زير پلاستيك می تواند در کنترل "علف خرچنگ پُرزدار" مؤثر واقع گردد.

5) بكارگيري مالچ هاي صفحه اي (weed barriers) مي تواند از رشد اين گياه هرز بكاهد و بمرور آن را تضعيف نمايد (7).

6) استفاده از گیاهان "خفه کننده" (smother) بعنوان محصولات پوششی (cover crops) از جمله لگوم ها در باغات ميوه می تواند برای کنترل "علف خرچنگ پُرزدار" مؤثر باشد (2).

7) كاشت متراكم بذور برنج و يا استفاده از شيوه نشاءكاري بجاي بذركاري مي تواند در مديريت "علف خرچنگ پُرزدار" شاليزارها مؤثر واقع گردد (3).

کنترل شیمیائی علف خرچنگ :

1) "علف خرچنگ پُرزدار" نسبت به بسیاری از علفکش های زیر حساس است :

1-1) مشتقات اوره نظیر : دیوران

2-1) اوراسیل ها نظیر : بروماسیل

3-1) دی نیتروآنیلین ها نظیر : تریفلورالین

4-1) استامیدها نظیر : آلاکلر

5-1) تیوکاربامات ها بجز تیوبنکارب : نظیر EPTC

6-1) دی متیل اترها نظیر : اُکسی فلورفن

7-1) گرامینی سیدها نظیر : فلازیفوپ و سیتوکسیدیم

8-1) آمیدازولینون ها نظیر : امازاکوئین

9-1) کوئین کلراک ، کلومازون ، دیفنامید ، MSMA ، پاراکوآت ، اُکسادیازون ، گلوفوسینیت و گلایفوسیت

2) "علف خرچنگ پُرزدار" حساسیت کمی نسبت به تریازین ها دارد لذا برای بکارگیری آترازین باید آن را بصورت مخلوط با متولاکلر در ذرت بکار برد.

3) کاربرد پروپانیل و تیوبنکارب در شالیزارها از تأثیرات مطلوب بر "علف خرچنگ پُرزدار" برخوردار نیستند.

4) در بین علفکش های ضد غلات یا " گرامینی سیدها " (graminicide) ترکیباتی چون : هالوکسی فوپ ، کوکیزالوفوپ ، کلتودیم ، سیکلوکسیدیم و فنوکساپروپ از کارآئی بالاتری نسبت به فلازیفوپ برخوردارند.

5) برای کارآیی وسیع تر با در نظر گرفتن اثرات ضدیت (antagonism) مواد شیمیائی بر همدیگر بهتر است از علفکش های ترکیبی نظیر : ستوکسیدیم همراه با یکی از علفکش های 2,4-DB ، پیریدیت ، بنتازون یا اُکسی فلورفن استفاده شود ولیکن از کاربرد علفکش لاکتوفن خودداری گردد.

6) هیچگاه تا 48 ساعت پس از کاربرد علفکش های ضد غلات نسبت به استفاده از علفکش های ضد پهن برگ ها اقدام نگردد تا از ایجاد اثرات ضدیت جلوگیری شود.

7) اخیراً بیوتیپ های "علف خرچنگ" مقاوم به تریازین ها در اروپا گزارش شده اند لذا در کاربرد دقیق علفکش ها دقت بیشتری بعمل آید (2).  

8) "علف خرچنگ پُرزدار" را می توان با علفکش های قبل از سبز شدن کنترل نمود ولیکن کاربرد به موقع اینگونه مواد شیمیائی بسیار اهمیّت دارد زیرا استعمال زودهنگام این قبيل مواد شیمیائی باعث شسته شدن و انتقال آنها توسط آبیاری و باران به عمق خاک خواهد شد و کاربرد دیرهنگام علفکش های خاک نیز از عهده ممانعت از فعالیت آنزیم های رشد گياه بر نخواهد آمد (8).      

کنترل علف خرچنگ با علفکش های سولفونیل اوره :

گیاه "علف خرچنگ پُرزدار" از جمله علف های هرز اصلی چمن ها محسوب می شود که ترجیحاً باید قبل از سبز شدن با کمک علفکش ها کنترل گردد. در طی یک آزمایش طی سال های 2-2001 میلادی به ارزیابی تأثیرات دو نوع علفکش "تری فلوکسی سولفورون" (trifloxysulfuron) و "فلازا سولفورون" (flazasulfuron) به صورت های منفرد و مخلوط پرداخته شد.

کاربرد منفرد علفکش های مذکور با فواصل زمانی یک هفته ای به نتایج مشابهی دست یافت درحالیکه کاربرد هر کدام از علفکش های مزبور به صورت منفرد فقط به 80-74 درصد کنترل نائل گشت.

کاربرد "تری فلوکسی سولفورون" به میزان 03/0 کیلوگرم ماده مؤثره در هکتار به همراه "فلازا سولفورون" به میزان 2/2 کیلوگرم ماده مؤثره در هکتار توانست به 91-90 درصد کنترل دست یابد.

کاربرد "فلازا سولفورون" به میزان 05/0 کیلوگرم ماده مؤثره در هکتار طی سال های 6-2005 میلادی در اختلاط با :

الف) "پرودیامین" (prodiamine) به میزان 1/1 کیلوگرم ماده مؤثره در هکتار یا

ب ) "پندیمتالین" (pendimethalin) به میزان 6/1 کیلوگرم ماده مؤثره در هکتار یا

پ ) "کوئین کلراک" (quinclorac) به میزان 84/0 کیلوگرم ماده مؤثره در هکتار در قیاس با گروه پیشین موجب کنترل کمتری گردید (1).

ارزیابی مواد جایگزین علفکش ها :

"علف خرچنگ پُرزدار" در زمره معمول ترین علف هرزهای چمن و مزارع برنج در سراسر جهان از جمله ایالات متحده آمریکا می باشد لذا :

الف) در یک آزمایش به بررسی اثرات مواد زیر در کنترل "علف خرچنگ پُرزدار" پرداخته شد :

1-الف) اسید استیک 30 درصد به مقدار 280 لیتر در هکتار

2-الف) بوراکس

3-الف) بی کربنات سدیم

4-الف) ترکیب "Ag crabgrass killer" شامل : دارچین ، آرد ذرت- گندم و زیره سبز به میزان 976 کیلوگرم در هکتار.   

تیمارهای مذکور در 3 مرحله از رشد "علف خرچنگ پُرزدار" شامل : 2-1 برگی ، 4-3 برگی و 2-1 پنجه ای در شرایط گلخانه ای بکار گرفته شدند و ارزیابی 7 روز پس از تیمار انجام گرفت.

نتایج تحقیق نشان دادند که هیچیک از تیمارها بر "علف خرچنگ پُرزدار" پس از مرحله 3 برگی تأثیر قابل ملاحظه ای (بیش از 70 درصد) برجا نگذاشتند و متوسط تأثیرات در حدود 20 درصد بودند (4).

ب ) در آزمایش دیگری از تیمارهای زیر استفاده گردید :

1- ب) سه تیمار آبیاری به شرح : بدون آبیاری ، آبیاری مبتنی بر میزان تبخیر و تعرق ، آبیاری روزانه

2- ب) سه تیمار ارتفاع موور زدن به شرح : 5 ، 5/7 ، 10 سانتیمتر

3- ب) چهار تیمار حاصلخیزی به شرح : 0 ، 98 ، 146 ، 195 کیلوگرم ازت خالص در هکتار . این تیمار در سه قسط طی ماههای آوریل ، ژوئن و آگوست صورت پذیرفت.

نتایج حاصل از ارزیابی پژوهش نشان دادند که :

اوّلاً : تراکم "علف خرچنگ پُرزدار" در اثر موور زدن افزایش یافت.

دوّماً : بر تعداد بوته های "علف خرچنگ پُرزدار" با افزایش ازت مصرفی اضافه گردید.

سوّماً : تعداد بوته های پلات های آبیاری شونده حدود 77 درصد بیش از پلات های بدون آبیاری بودند (5).

منابع و مآخذ :

1) Brecke , Barry J. & et al – 2008 – Postemergence southern crabgrass (Digitaria ciliaris) control with sulfonylurea herbicides – Weed Technology , Vol 22 , No 2 , PP 354-358  

2) CABI – 2015 – Digitaria ciliaris (southern crabgrass) – Cookies on Invasive Species Compendium ;  www.cabi.org  

3) Chauhan , Bhagirath S. & et al – 2008 – Germination ecology of southern crabgrass (Digitaria ciliaris) and India crabgrass (DFigitaria longiflora) : Two important weeds of rice in tropics – Weed Science 56 (5) : 722-728  

4) Glenn , Brian D. & et al – 2015 – Evaluation of alternative herbicides for southern crabgrass (Digitaria ciliaris) control in st. Augustinegrass – Weed Technology , Vol 29 , No 3 , PP 536-543

5) Glenn , Brian – 2011 – Evaluation of cultural and non synthetic methods for southern crabgrass (Digitaria ciliaris) management in st. Augustingrass lawns – A thesis to the graduate of the Florida University for the degree of master science  

6) Maddox Victor & et al – 2008 – Southern crabgrass (Digitaria ciliaris) – Mississippi State University ; Extension Service  

7) Madsen , John D. – 2016 – Digitaria sanquinalis (Large crabgrass) – Invasive Plant Atlas of the Midsouth (IPAMS) ; Mississippi State University

8) Plant meds – 2016 – Crabgrass & Crabgrass control – www.crabgrasscontrol.com

9) Prigge , B. A. & A. C. Gibson – 2016 – Digitaria ciliaris – University of California at Los Angeles (UCLA) 

10)Wikipedia – 2016 – Digitaria ciliaris – http://en.wikipedia.org