مقالات کشاورزی اندیشه سبز پارسی

"سُماق؛ خواص و کاربردها 2"

"Sumac; properties & Uses 2"

 

 

گردآوری و تدوین :

اسماعیل پورکاظم ؛ کارشناس ارشد زراعت ،

مدرّس مرکز آموزش کشاورزی گیلان

 

 

 

 

کاربردهای گیاه سَماق :

اهم کاربردهای گیاه سُماق عبارتند از :

1) ادویه (spice)

2) چاشنی (condiment)

3) اشتهاآور (appetizer)

4) ترش کننده غذا (souring agent)

5) رنگرزی (dyeing)

6) دباغی (tanning)

7) داروئی (medicinal)

8) محافظت از چوب ها در برابر پوسیدگی

9) ساخت وسایل مصرفی نظیر چوب سیگار (9).

 

 

موارد تفصیلی کاربردهای گیاه سُماق عبارتند از :

الف) کاربردهای غذائی سُماق :

1) هیچیک از بخش های گیاه سُماق مدیترانه ای سمّی نیستند لذا این گیاه کاربرد غذائی عمده ای در بخش هایی از جهان بویژه منطقه مدیترانه و خاور میانه یافته است.

2) سُماق را معمولاً به شکل پودرهای درشت موسوم به "پودر آشپزخانه ای سُماق" (powdered culinary sumac) به فروش می رسانند.  پودر سُماق ظاهری به رنگ قرمز سوخته یا تیره دارد.

3) سُماق به صورت دانه های "سته" (berry form) نیز به فراوانی در فروشگاه های مواد غذائی کشورهای خاور میانه ، ترکیه و یونان عرضه می شود. میوه های سُماق از بافت آجیلی یا "ناتی" (nutty) برخوردارند.

4) با اطلاع از نوع ، مقدار و خواص عناصر غذائی موجود در سُماق می توان از آن در تنظیم برنامه های غذائی افراد سود جُست. بعلاوه آگاهی از خواص تکنیکی و ابزارهای مورد استفاده در برداشت، حمل و نقل و فرآوری میوه های سُماق می تواند در بهبود روند مصرف مؤثر واقع گردد.

5) سُماق را در کشورهای عربی، ترکیه و خاور میانه بطور گسترده جهت مصارف آشپزی (culinary) به عنوان ادویه (spices) و چاشنی (condiment، garnish) در مواردی چون تهیّه : سالاد سبزیجات ، خوراک های دریائی ، قیمه ، برنج ، حبوبات ، گوشت های قرمز و مرغ برای طعم دادن و تزئین غذاها بکار می برند.

6) پودر سُماق را قبل یا بعد از کباب کردن گوشت های قرمز، مرغ و ماهی بر سطح آنها می مالند. این موضوع در ایران و کشورهای همسایه آن بسیار رایج است.

7) پودر سُماق را همراه با پیاز خام و ماست و عدس پخته در برخی وعده های غذائی مصرف می نمایند.

8) میوه های سُماق را می شکنند و برای مدت 20 دقیقه در آب گرم می خیسانند سپس تحت فشار قرار می دهند تا عصاره آنها خارج گردد و بجای آبلیمو استفاده شود.

9) سُماق در بسیاری مواقع جایگزین مواد زیر برای ایجاد مزه ترش (tart، sour) در آشپزی می شود :

9-1) تمر هندی (tamarind)

9-2) سرکه (vinegar)

9-3) لیموترش (lemon).

10) عصاره میوه های سُماق را برای خواباندن گوشت در آن تهیّه و بلافاصله مصرف می کنند.

11) از عصاره میوه های سُماق از جمله در شرق آسیا در تدارک سالاد سبزیجات و مرغ سود می جویند.

12) مخلوط سُماق و ماست را همراه با کباب ها سرو می کنند

13) آشپزهای ماهر معتقدند که هیچگونه جایگزینی برای طعم و مزه سُماق وجود ندارد امّا برای ایجاد رنگ های مشابه آن می توان از پودر فلفل دلمه ای قرمز موسوم به "پاپریکا" (paprika) سود بُرد.

14) از میوه های سُماق توسط بومیان سرخپوست آمریکای شمالی برای تهیّه نوشیدنی های سنتی موسوم به : "sumac-ade" ، "Indian lemonade" و "Rhus juice" استفاده می شود.

برای تهیّه این نوع نوشیدنی ها ابتدا میوه های شفت سُماق را در آب خنک می خیسانند سپس آنها را آبکش می نمایند و متعاقباً با شدت تحت فشار قرار می دهند، تا عصاره آنها خارج گردند.

مایع حاصله را از پارچه کتانی عبور می دهند و پس از افزودن مقدار شیرین کننده می نوشند (3،7،2،10،9).

 

 

ب ) کاربردهای صنعتی سُماق :

1) برگ ها ، ریشه ها و پوست ساقه های برخی از انواع سُماق ها  سرشار از تانن هایی هستند که از آنها می توان به عنوان جایگزین سایر منابع حاوی تانن سود جُست. به خاطر داشته باشید که سُماق های سمّی معمولاً تانن بیشتری دارند. محققین متوسط مقدار تانن برگ های سُماق ها را 35-20 درصد تعیین کرده اند (3،10).

 

2) برگ های خزان شدۀ سُماق را در پائیز جمع آوری ، خشک و پودر می نمایند و سپس در رنگرزی (dyeing) الیاف و منسوجات و همچنین دباغی چرم (tanning leather) برای اهداف زیر استفاده می کنند :

2-1) به عنوان ماده ثبات (mordant) 

2-2) جهت ایجاد رنگ قهوه ای (3،7).

 

3) حدوداً 4 درصد محصول سُماق مدیترانه ای برای دباغی چرم مصرف می شود. فعالیت دباغی چرم با کمک سُماق در کشور مراکش بسیار رایج است.

چرم های دباغی شده با سُماق از ویژگی هایی چون : قابل انعطاف تر ، وزن کمتر و رنگ روشن تر برخوردارند (7،10).

 

4) نوعی روغن از فشردن بذور سُماق حاصل می آید، که همانند پیه پایدار و با ثبات است لذا از آن برای تهیّه شمع استفاده می کنند. روغن مزبور ضمن سوختن به خوبی روشنائی می بخشد و دود معطری را پراکنده می سازد (3).

 

5) از میوه های سُماق نوعی رنگ سیاه بدست می آورند (3).

 

6) از پوست ساقه های سُماق نیز انواعی از رنگ های زرد و قرمز را تهیّه می کنند (3).

 

7) خاصیت رنگرزی سُماق از زمانی مورد توجه قرار گرفت که آن را همراه با سنگ های مرمر سفید از کشورهای دور توسط کشتی ها به اروپا حمل می کردند. در اثنی اینگونه انتقال های دریایی غالباً پودر سُماق ها بطور اتفاقی بر روی سنگ های مرمر می نشستند و در اثر نمناک شدن باعث تغییر رنگ عمیق آنها می گردیدند (10).

 

8) محصولات نساجی مبتنی بر پروتئین نظیر : ابریشم و پشم های بُز ، گوسفند و خرگوش را می توان سریعاً با رنگ طبیعی سُماق ملوّن ساخت (9).

 

9) دستورالعمل رنگرزی با سُماق به شرح زیر است :

ابتدا باید مواد زیر تهیّه شوند :

الف- نیم پیمانه (pot) میوه سُماق

ب - یک پوند پشم

پ - چهار گالن آب

دانه های سُماق را پس از شکستن در آب می ریزند و برای 5/1 ساعت می جوشانند.

محلول حاصله را صافی می کنند سپس آن را با افزودن آب به حجم 4 گالن می رسانند.

پشم ها را در داخل محلول غوطه ور می سازند و آن را به مدت 1 ساعت به آرامی می جوشانند، تا رنگ آن به قهوه ای مایل به زرد تغییر یابد.

قرار دادن قطعه ای فلز آهن در داخل دیگ می تواند رنگ خاکستری دلخواه را بوجود آورد (3).  

 

10) بسیاری از پرورش دهندگان زنبور عسل یا زنبورداران از دانه های خشک سُماق (dried bobs) به عنوان ماده سوختنی دودزا در دستگاه های مولد دود بهره می جویند (10).

 

11) ساقه های گیاه سٌُماق دارای مجاری نرمی در بخش مرکزی است لذا با حذف بخش مذکور می توان از ساقه ها به عنوان چوب سیگار و یا لوله پیپ استفاده کرد (10).

 

12) چوب های خشک درختچه های سُماق در معرض امواج "اولتراویولت" یا "ماوراءبنفش" (UV) به خوبی می درخشند (10).

 

13) از مشتقات سُماق برای جلوگیری از پوسیدگی چوب ها استفاده می شود (9).  

 

 

پ ) کاربردهای داروئی سُماق :

مهمترین کاربردهای داروئی سَماق به شرح زیر می باشند :

1) میوه های سُماق حاوی "فلاونول ها" ، اسید فنولیک ، تانن های قابل هیدرولیز ، آنتوسیانین ها و اسیدهای آلی با خواص داروئی می باشند (Mavlyanov-1997) (7).

 

2) میوه های سُماق حاوی اسیدهای تارتاریک ، سیتریک و مالیک هستند، که کاربردهای داروئی دارند (Brunke-1993) (7).

 

3) نتایج بسیاری از پژوهش های اخیر حاکی از وجود اثرات آنتی اکسیدانی سُماق و مشتقات آن از جمله عصارۀ سُماق بوده اند (7).

 

4) عصارۀ میوه های سُماق می تواند انسان را در برابر صدمات اکسیداسیونی DNA محافظت نماید زیرا قابلیت بارزی در بروز فعالیت های آنتی اکسیدانی و ضد میکربی دارد (4،3).

 

5) عصاره الکلی میوه های نارس و رسیده سُماق بواسطه ویژگی ضد میکربی می تواند از رشد طیف وسیعی از باکتری های گرَم مثبت و گرَم منفی نظیر انواع زیر جلوگیری نماید :

5-1) "باسیلوس سریوس" (Bacillus cereus)

5-2) "استافیلوکوک ایریوس" (Staphylococcus aureus)

5-3) "اشرشیا کولی" (Escherichia coli) (4).

 

6) از بذور و برگ های سُماق برای موارد زیر استفاده می شود :

6-1) درمان اسهال خونی (dysentery)

6-2) رفع خلط خونی (hemoptysis)

6-3) آماس ملتحمه (conjunctivitis) (3).

 

7) بذور سُماق را قبل از وعده های غذائی برای اهداف زیر میل می نمایند :

7-1) تحریک و تهییج (provoke)

7-2) افزایش اشتها (appetite)

7-3) رفع مشکلات گوارشی (bowel complaints) (3،7).

 

8) از سُماق همراه با پیاز تازه قبل از غذا به عنوان اشتهاآور (appetizer) بهره می گیرند (7).

 

9) در برخی مناطق خاور میانه از میوه های سُماق نوعی نوشیدنی ترش مزه تهیّه می کنند، که برای عارضه "دل بهم خوردگی" تجویز می شود (3).

 

10) از برگ های سُماق در طب سنتی برای درمان بیماری های دهان و گلو استفاده می برند (3).

 

11) بومیان سرخپوست آمریکائی برگ ها و میوه های سُماق های انواع صیقلی و شاخ گوزنی را با برگ های خشک توتون (تنباکو) مخلوط می کنند و به عنوان ماده دخانی مصرف می نمایند.

12) پودر حاصل از پوست ساقه های سُماق برای پاک کردن جرم دندان ها استفاده می شوند.

13) دَم کردۀ (infusion) پوست ساقه های سُماق برای تسکین بیماری های ویروسی چشم کاربرد دارد.

14) سائیده شدۀ پوست ساقه سُماق در آب را برای درمان "خون دماغ" (epistaxis) بر پیشانی می مالند.

15) پودر میوه های سُماق را بر روی تخم مرغ پخته می پاشند و برای درمان اسهال تناول می کنند.

16) بومیان سرخپوست آمریکای شمالی از جوشاندۀ (decoctin) میوه های سُماق به میزان 150 سی سی به صورت خوراکی برای درمان بیماری های کبدی ، اسهال و ناراحتی های سیستم ادراری تجویز می نمایند. جوشانده مزبور باید 3 دفعه در روز تا زمان وقوع درمان نوشیده شود(3،7،2،10،9).

 

17) بررسی ها حاکی از آن هستند که میوه های سُماق شاخ گوزنی از خاصیت آنتی اکسیدانی معادل 1500 میکرومول (μmol) عنصر "تیلوریوم" بر گرم (TE/g) بر اساس واحد ظرفیت جذب رادیکال آزاد اکسیژن یا "ORAC" (Oxygen Radical Absorbance Capacity) برخوردارند. "تیلوریوم" عنصر شماره 52 جدول عناصر شیمیائی محسوب می گردد (10).

 

18) نتایج پژوهشی مؤید آن هستند که میوه های سُماق دارای اثرات ضد فشار خون یا "AHBP" (Anti hypertension Blood Pressure) قابل ملاحظه ای هستند (10).

 

19) برخی متقدمین دانش طب خواص درمانی زیر را برای نوشیدنی سُماق عنوان نموده اند :

19-1) رفع سوء هاضمه (indigestion)

19-2) رفع بی اشتهائی (anorexia)

19-3) درمان اسهال (diarrhea)

19-4) قطع خونریزی (hemorrhagia)

19-5) درمان قند خون یا دیابت (hyperglycemia) (3).

 

 

کاربردهای داروئی سُماق در طب سنتی :

از اندام های مختلف گیاه سَماق با خواص زیر به عنوان داروی سنتی بهره می برند :

1) ضد درد (analgestic ، pain)

2) رفع دردهای بطنی یا شکمی (bowel complaints)

3) ضد اسهال (anti-diarrhetic)

4) میکرب کُش (antiseptic، antimicrobial)

5) اشتهاآور (anorexic)

6) ضد قند خون یا دیابت (anti-hypergylcaemic)

7) ضد باکتری (anti-bacterial)

8) ضد اسهال خونی (anti-dysenteric)

9) ضد بیماریهای کبدی (liver disease) از جمله هپاتیت (anti-hepatoxic)

10) ضد گرفتگی یا اسپاسم عضلات (anti-spasmodic)

11) ضد ویروس (anti-viral)

12) قابض (astringent)

13) مُدِر (diuretic)

14) منعقد کننده خون (styptic) و جلوگیری از خونریزی (hemorrhage)

15) مقوی و نیروبخش (tonic)

16) کاهش تب (reducing fever)

17) زخم معده (ulcer)

18) تقویت معده (stomach tonic)

19) بواسیر (hemorrhoids)

20) التیام زخم ها به عنوان آنتی بیوتیک (wound healing)

21) استفراغ خونی (haematemesis)

22) خلط خونی (hemoptysis)

23) تراوشات چرکی مهبل (leukorrhea)

24) گلو درد (sore throat)

25) چشم درد (ophthalmia)

26) آماس ملتحمه (conjunctivitis)

27) گازگرفتگی حیوانات (animal bites)

28) مسمومیت ها (poisons)

29) سقط جنین (abortifacient)

30) کاهش کلسترول خون (cholesterol reduction)(3،4،7،9).

 

 

کاربردهای داروئی سُماق در طب نوین :

از اندام های مختلف گیاه سُماق با خواص زیر به عنوان داروی مدرن سود می جویند :

1) محافظت از DNA

2) ممانعت از وقوع جهش ژنی یا موتاسیون (non-mutagenic)

3) محافظت از غضروف ها (chondro-protective)

4) ضد قارچ (anti-fungal)

5) ضد باکتری (anti-bacterial)

6) آنتی اکسیدان (anti-oxidant)

7) ضد کم خونی (anti-ischemia)

8) سلامت مجاری اسپرم (vasorelaxant)

9) کاهش قند خون یا دیابت (hypoglycemic)

10) ممانعت فعالیت "زانتین اکسیداز" (Xanthine oxidase inhibition)

["زانتین اکسیداز" یا "XO" یا "XAO" نوعی آنزیم از گروه "زانتین اکسیدو-ریداکتاز" است که فعالیت اکسیژن در برخی گونه های گونه های زیستی از جمله انسان می شود. "زانتین اکسیداز" ضمن واکنش های اکسیداسیونی باعث تبدیل "هیپوزانتین" به "زانتین" و سپس به اسید اوریک می گردد. این آنزیم همچنین نقش مهمی در ساخت "پیورین ها" در بدن انسان ایفاء می نماید.]

11) پاکسازی دیواره عروق (vascular smooth)

12) جلوگیری از جابجائی سلول های ماهیچه ای (muscle cell migration inhibition)

13) محافظت از کبد (hepatoprotective)

14) ضد افروختگی (anti-inflammatory) (9).

 

 

 

 

 

خواص آنتی اکسیدانی سُماق (anti-oxidant properties) :

بررسی ها حاکی از آن هستند که سُماق می تواند از اکسیداسیون روغن بادام زمینی یا "آراشید" جلوگیری نماید. فعالیت آنتی اکسیدانی سُماق با اندازه گیری میزان "پراکسید" (peroxide value) قابل تشخیص است. "پراکسید" ماده حدواسط واکنش "اتواکسیداسیون" یا اکسیداسیون خودبخودی (auto-oxidation) می باشد.

دانشمندان بسیاری ازبیماریها و عوارض بدنی از جمله موارد زیر را ناشی از "پراکسیداسیون" چربی ها دانسته اند :

الف) بروز سرطان ها (carcinogenesis)

ب ) جهش زائی یا وقوع موتاسیون (mutagenesis)

پ ) بیماریهای قلبی (heart diseae)

ت ) سکته ها (stroke)

ث ) سالخوردگی (aging)

ج ) نفخ (emphysema) (9).

 

رنگدانه "آنتوسیانین" و مشتقات تانن های قابل هیدرولیز موجود در سُماق مسئول جلوگیری از "پراکسیداسیون" چربی ها شناخته شده اند. محققین معتقدند که حضور رادیکال های آزاد می توانند موجب صدمه دیدگی اسیدهای نوکلئیک ، لیپیدها ، پروتئین ها و کربوهیدرات ها گردند ولیکن عصارۀ الکلی میوه های سُماق می تواند از بروز واکنش های مزبور ممانعت به عمل آورد (9).

 

 

خواص ضد باکتریائی سُماق (anti-bacterial properties) :

عصارۀ الکلی برگ های سُماق بیشترین فعالیت ممانعت کنندگی را بر علیه هر دو گروه باکتری های گرَم مثبت و گرَم منفی (gram + & -) نشان داده است. عصارۀ مذکور بیشترین فعالیت را در برابر باکتری "اشرشیا کولی" (Escherichia coli) و سایر باکتری های گرَم منفی در غلظت 156 میلی گرم در لیتر آشکار ساخت.

عصارۀ الکلی سُماق از فعالیت باکتری میله ای یا " باسیل " (Bacillus subtilis) در غلظت 78 میلی گرم در لیتر و همچنین از فعالیت باکتری "استافیلوکوک" (staphylococcus aureus) در ایزولاسیون های کلنیکی و استاندارد به ترتیب در غلظت های 312 و 156 میلی گرم در لیتر جلوگیری نمود.

 

عصاره های "کلروفرم" و "اتیل استات" میوه های سُماق از فعالیت باکتری "برانهاملا" (Branhamalla catarrhalis) جلوگیری کردند.

 

عصاره "اتیل استات" میوه های سُماق در غلظت 125 میکروگرم در میلی لیتر بیشترین اثربخشی را داشت درحالیکه عصاره محلول در آب میوه های سُماق فاقد هر گونه ممانعت کنندگی رشد باکتری ها بود.

 

عصاره "کلروفرم" میوه های سُماق بیشترین فعالیت ضد باکتریائی را بر علیه باکتریهای "اشرشیا کولی" ، "باسیلوس مگاتریوم" ، "باسیلوس براویس" ، "باسیلوس سریوس" ، "انتوباکتر ایروجنیس" ، "لیستریا منوسیتوجنیس" ، "میکروکوکوس لیوتیوس" و "سودوموناس ایریوجینوسا" بروز دادند.

 

عصاره الکلی میوه های سُماق حاصل از نسبت 1 به 5 وزن به حجم توانست از فعالیت 15 گونه باکتری "لاکتوباسیل" (lactobacillus) جلوگیری نمود. نتایج حاکی از آن بودند که باکتری های گرَم مثبت حساسیت  بیشتری به اثرات ممانعت کنندگی عصارۀ الکلی میوه های سُماق نسبت به باکتری های گرَم منفی نشان می دهند. این باکتری ها بیشترین حساسیت را در غلظت 1000 میلی گرم در لیتر و کمترین حساسیت را در غلظت 3000 میلی گرم در لیتر آشکار ساختند.

 

عصارۀ میوه های رسیدۀ سُماق (قرمز قهوه ای) در قیاس با عصارۀ میوه های نارس سُماق (متمایل به سبز) اثربخشی بیشتری در کنترل رشد باکتری ها نشان دادند.

 

عصارۀ الکلی میوه های سُماق در غلظت 80% حجم به حجم موجب بازدارندگی رشد باکتری های "سالمونلا" (Salmonella typhi) و "شیجلا" (Shigella flexneri) شد.

 

افزودن عصارۀ محلول در آب میوه های سُماق توانست از رشد باکتری "سالمونلا" (Salmonella typhimurium) در رُب گوجه فرنگی جلوگیری نماید و بدین ترتیب نوید جایگزینی ماده نگهدارندۀ "کلرین" (chlorine) را آینده بدهد (9).  

 

 

 خاصیت سُماق  در جلوگیری از بروز موتاسیون (non-mutagenic) :

محققین غالباً از نژادهای مختلف باکتری "سالمونلا" (Salmonella typhimurium) برای مطالعات جهش زائی استفاده می کنند. بررسی های آزمایشگاهی مربوطه نشان دادند که عصاره میوه های سُماق فاقد فعالیت جهش زائی از نوع "استخلاف زوجی" (substitution) می باشد (9).

 

 

خاصیت تنزل قند خون سُماق (Hypoglycemic) :

عصاره متانولی میوه های سُماق توانست 3/48% از فعالیت "آلفاآمیلاز" بکاهد. عصاره های "اتیل استات" و "هگزان" میوه های سُماق نیز چنین اثری را به ترتیب به میزان 9/91% و 44% در غلظت 100 میکروگرم در میلی لیتر برجا گذاشتند.

 

سُماق موجب بهبود مقاومت به گلوکز در بیماری دیابت بویژه با عصاره "اتیل استات" با غلظت 7/28 میکروگرم در میلی لیتر شد.

 

عصارۀ اتانولی میوه های سُماق بیانگر اثرات پائین آورندگی معنی دار قند خون در بیماران دیابتی بود بطوریکه قند خون را به میزان 24% در غلظت 400 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در ضمن 5 ساعت کاهش داد. البته این روند با تداوم مصرف روزانه توانست تا کاهش 26% نائل آید.

 

عصاره اتانولی میوه های سُماق توانست در طی 60 دقیقه از فعالیت آنزیم های "ساکراز" (sucrase) و "مالتاز" (maltase) روده ای به ترتیب به میزان 4/25% و 3/44% بکاهد (9).

 

 

 خاصیت ضد جابجائی سلول های ماهیچه ای سُماق (anti-migratory) :

میوه های سُماق را پس از خشک کردن به خوبی آرد می کنند سپس تانن های آن را با عصاره گیری جدا می سازند. بررسی های مربوطه نشاندادند که سلول های ماهیچه های صاف عروق موش صحرائی با افزایش عصاره تاننی میوه های سُماق به خوبی بهبود یافتند.

 

ارزیابی قابلیت جابجائی غشاء سلولی در واکنش به مشتقات پلاکتی فاکتور BB بنحو معنی داری مشهود بود بطوریکه توانست تا 62% از پیدایش ذرات چربی بر دیواره عروق (atheroprotective) جلوگیری نماید (9).

 

 

خاصیت ضد خون کاستی سُماق (anti-ischemic) :

عصاره برگ های سُماق دارای اثرات محافظت از عروق قلب (cardiovascular) هستند. این خاصیت طی آزمایشاتی با جداسازی قلب و آئورت خرگوش به اثبات رسید. عوامل مختلفی از جمله رادیکال های آزاد مسئول محافظت از عروق قلب شناخته می شوند.

 

بررسی ها نشان دادند که برگ های سُماق حاوی "گالوتانین های" قابل هیدرولیزی هستند که می توانند از کاهش جریان خون در عروق جلوگیری نمایند (9).

 

 

خاصیت محافظت از DNA سُماق (DNA protective) :

سُماق در ضمن بررسی های متعدد توانست از مهاجرت DNA (DNA migration) پس از تیمار سلول ها با H2O2 تا 30% بکاهد و بدین ترتیب از اکسیداسیون "پیورین ها" و "پیریمیدین ها" در اندام کبد و "لَمفوسیت ها" جلوگیری نماید (9).

 

 

خاصیت ضد قارچ سُماق (anti-fungal) :

قارچ "کاندیدیا" (Candidia albicans) به عصاره متانولی برگ های سُماق با حداقل غلظت 625 میلی گرم در لیتر حساس می باشد.

 

در یک بررسی با تهیّه 3 نوع محیط کشت زیر:

1) "potato dextrose agar"

2) "coke rose"

3) "czapek dox agar"

مشخص شد که عصاره سُماق کمترین میل ترکیبی با عوامل آلوده سازی چون کپک های قارچی را دارد که این موضوع بیانگر اثرات ضد قارچی آن می باشد (9).  

 

 

 

 

غربالگری فعالیت ضدباکتریائی عصارۀ محلول در آب سُماق :

داروهای سنتی از اهمیّت ویژه ای در کشورهای در حال توسعه برای درمان عفونت های باکتریائی برخوردارند. بعلاوه معضل جهانی ظهور مقاومت باکتریها نسبت به آنتی بیوتیک ها طی سال های اخیر به میزان قابل ملاحظه ای فزونی یافته است.

به هر حال دلایل متقنی چون : گرانی داروهای سنتزی و مقاوم شدن برخی از میکرب ها نسبت به آنتی بیوتیک ها باعث شده است که محققین در جستجوی مواد داروئی دیگری با منابع گیاهی برای جایگزینی باشند.

همچنین علاقمندی روزافزون نسبت به بکارگیری تولیدات طبیعی برای حفظ سلامتی و کسب تناسب اندام در جامعه کنونی جهان نضج یافته است و مدام گسترش می یابد.

یقیناً گیاهان داروئی (herbs) و ادویه جات (spices) بخش مهمی از رژیم غذائی بشر را تشکیل می دهند. از جملگی گیاهان مزبور برای هزاران سال است که جهت افزایش : رنگ (color) ، طعم (flavor) و عطر (aroma) مواد غذائی سود می جویند. بعلاوه بشر توانست به تدریج بر ارزش های پیشگیری (preservative) و درمانی (medicinal) گیاهان ادویه ای و چاشنی که برای تقویت طعم و مزه غذاها بکار می رفتند، وقوف یابد (8).

 

انسان ها دریافتند که بسیاری از گیاهان قادر به تولید ترکیبات شیمیائی مختلفی برای حفاظت خودشان در برابر انواع پاتوژن ها هستند. دانشمندان آگاهی یافتند که حضور ترکیبات شیمیائی زیر می توانند موجب بروز واکنش های ضد میکربی شوند :

1) ترکیبات سولفوره

2) ترپن ها (terpenes)

3) مشتقات ترپن ها (terpenes derivatives)

4) فنل ها (phenols)

5) استرها (esters)

6) آلدئیدها (aldehydes)

7) الکل ها (alcohols)

8) گلیکوزیدها (glycosides) (8).

 

عوامل اصلی تعیین کنندۀ فعالیت های ضد میکربی گیاهان را موارد زیر دانسته اند :

1) نوع و ترکیب ادویه

2) مقدار مصرفی

3) نوع میکروارگانیزم

4) ترکیب غذائی

5) میزان PH

6) حرارت محیطی

7) حضور مقادیر کافی پروتئین ها ، لیپیدها ، نمک ها و ترکیبات فنلی در محیط غذائی (8).

 

گیاه سُماق که به حالت بوته های وحشی در سراسر مناطق اقلیمی مدیترانه ای می روید، در نتایج بررسی های پژوهشی نشانداد که دارای خواص زیر می باشد :

1) ضد باکتری

2) ضد اسهال

3) ضد اسهال خونی

4) ضد هپاتیت

5) ضدعفونی کننده

6) ضد گرفتگی یا اسپاسم عضلات

7) ضد ویروس (8).

 

خواص مذکور بواسطه حضور ترکیبات شیمیائی زیر در سُماق تشخیص داده شده اند :

1) اسید الاجیک (ellagic acid)

2) اسید گالیک (gallic acid)

3) ایزوکیورسیترین (isoquercitrin)

4) مایریسیترین (myricitrin)

5) مایریستین (myricetin)

6) کیورسیترین (quercitrin)

7) اسید تانیک (tannic acid) (8).

 

در یک پژوهش به بررسی فعالیت ضد باکتریائی عصاره محلول در آب میوه های سُماق مدیترانه ای با نام علمی "Rhus coriaria" در مقابله با باکتری "Staphylococcus aureus" در دو سیستم آزمایشگاهی (in-vitro) و غیر آزمایشگاهی (in-vivo) پرداخته شد.

موضوعات مطالعه شامل موارد زیر بودند :

1) بررسی آزمایشگاهی فعالیت ضد باکتریائی عصارۀ محلول در آب میوه های سُماق با حضور باکتری های پاتوژن

2) بررسی ممانعت کنندگی رشد برخی از باکتریها به صورت غیر آزمایشگاهی

3) تشخیص پلاسمیدهای مسئول ایجاد مقاومت در برابر آنتی بیوتیک ها

4) تشخیص ترکیبات شیمیائی موجود در سُماق (8).

 

نتایج حاصل از آزمایش غربالگری مبین آن بودند که :

باکتری "Staphylococcus aureus" در مقابله با چندین نوع دارو یعنی 9 دارو از 17 نوع داروی میکرب کُش مصرفی زیر مقاومت یافته است :

1) AMC (Amoxicillin-Calvulanic acid)

2) CFM (Cerfixime)

3) CTR (Ceftriaxon)

4) DA (Clindamycine)

5) OB (Cloxacillin)

6) MY (Lincomycine)

7) ME (Methicillin)

8) NIT (Nitrofurantion)

9) V (Vancomycin) (8).

 

عصاره محلول در آب (aqueous extract) میوه های سُماق قوی ترین اثرات ممانعت از رشد باکتری ها را در آزمایشات مزبور بروز داد. حداقل غلظت ممانعت کنندگی (MIC) در مقادیر 025/0 درصد برای پلاسمیدهای محافظت باکتریائی تشخیص داده شد (8).

 

غربالگری فیتوشیمیائی عصارۀ محلول در آب میوه های سُماق نشاندهنده وجود ترکیبات زیر بودند :

1) تانن (tannin)

2) فنل (phenol)

3) ساپونین (saponin)

4) آنتراکوئینون (anthraquinon) (8).

 

 

واکنش باکتریها در مقابل رنگ آمیزی تشخیصی آزمایشگاهی :   

انواع مختلف باکتری ها را منحصراً از طریق میکروسکوپ ها می توان تشخیص داد ولیکن برای تشخیص لزوماً باید آنها را قابل مشاهده نمود. دانشمندان برای سهولت مشاهده باکتری ها به رنگ آمیزی آنها از طریق افزودن مواد رنگی ویژه ای به محیط رشدشان می پردازند.

 

انواع مختلف باکتری ها در مواجهه با مواد رنگ آمیزی آزمایشگاهی به دو دسته مختلف تقسیم شده اند:

1) باکتری های گرَم منفی (gram-negative bacteria) :

باکتری های گرَم منفی گروهی از باکتری ها هستند که قادر به جذب و نگهداری رنگدانه های "کریستال ویولت" (crystal violet stain) که برای تشخیص حضور و نوع آنها بکار می روند، نمی باشند. باکتریهای گرَم منفی بواسطه پوشش سلولی (cell envelopes) خاص شناخته می شوند. در اینگونه پوشش ها یک نوع دیواره سلولی "پپتیدوگلیکان" (peptidoglycan) در فاصله بین دیواره سلولی سیتوپلاسمی و دیواره خارجی باکتری وجود دارد (11).

 

باکتریهای گرَم منفی در تمامی نقاط کره زمین که دارای موجودات زنده است، حضور دارند. در گروه باکتری های گرَم منفی می توان به باکتریهای پاتوژن زیر اشاره داشت :

الف) Escherichia coli

ب ) Pseudomonas aeruginosa

پ ) Neisseria gonorrhoeae

ت ) Chlamydia trachomatis

ث ) Yersinia pestis (11).

 

وجود دیواره داخلی محافظتی "پپتیدوگلیکان" در باکتری های گرم منفی باعث می شود تا :

الف) مقاومت باکتری نسبت به بسیاری از آنتی بیوتیک ها از جمله "پنی سیلین" افزایش یابد.

ب ) مقاومت باکتری نسبت به مواد شیمیائی پاک کننده یا "دترجنت" (detergents) که نمی توانند باعث تخریب دیواره داخل سلولی "پپتیدوگلیکان"  شوند.

پ ) مقاومت باکتری در برابر "لیزوزوم ها" (lysozyme) و آنزیم های ضد میکربی که بدن حیوانات از طریق سیستم ایمنی داخلی تولید می کنند.

ت ) بخش خارجی دیوارۀ "پپتیدوگلیکان" باکتری های گرَم منفی شامل نوعی ترکیب شیمیائی لیپیدی موسوم به "لیپوپلی ساکارید" یا "LPS" (lipopolysaccharide) است که می تواند به واکنش های سمّی در حین تجزیه توسط سلول های سیستم ایمنی بدن بینجامد (11).

 

اینگونه واکنش های سمّی می توانند به بروز علائم زیر بینجامند :

الف) تب (fever)

ب ) تنفس سریع (respiratory rate)

پ ) نزول فشار خون (low blood pressure)

به چنین واکنش هایی که شرایط زیست طبیعی بدن حیوانات را تهدید می کنند، اصطلاحاً "شوک عفونی" (septic skock) می گویند (11).

 

برخی از انواع آنتی بیوتیک هائی که قادر به آسیب رساندن باکتری های گرَم منفی هستند که عبارتند از :

الف) "Aminopenicillins"

ب ) "Ureidopenicillins"

پ ) "Cephalosporins"

ت ) ترکیبات "Beta-Lactam" نظیر "Pipercillin-tazobactam"

ث ) "Folate antagonists"

ج ) "Quinolones"

چ ) "Carbapenems"

ح ) "Aminoglycosides"

خ ) "Monobactams (Aztreonam)"

د ) "Ciprofloxacin" (11).

 

باکتری های گرَم منفی را می توان با مواد رنگی آمیزی ویژه ای نظیر "Safranin" و "Fuchsine" قابل مشاهده نمود. باکتری های گرَم منفی در مواجهه با مواد مزبور به رنگ های قرمز تا صورتی در می آیند(11).

 

انواع مهم باکتری های گرَم منفی عبارتند از :

1-1) باکتری های گرَم منفی کروی یا "کوکسی" (Cocci) نظیر :

1-1-1) "Neisseria gonorrhoeae"

1-1-2) "Neisseria meningitides"

1-1-3) "Moraxella catarrhalis"

 

1-2) باکتری های گرَم منفی میله ای یا "باسیل" (Bacilli) نظیر :

1-2-1) "Pseudomonas aeruginosa"

1-2-2) "Acinetobacter species"

1-2-3) "Citrobacter species"

1-2-4) "Enterobacter species"

1-2-5) "Klebsiella pneumonia"

1-2-6) "Escherichia coli"

1-2-7) "Haemophilus influenza"

1-2-8) "Proteus mirabilis"

1-2-9) "Stenotrophomonas maltophilia" (11).    

 

 

2) باکتری های گرَم مثبت (gram-positive bacteria) :

باکتری های گرَم مثبت گروهی از باکتریها هستند که به روند رنگ آمیزی معمول برای شناسائی و دسته بندی باکتری ها با کمک رنگ "کریستال ویولت" پاسخ مثبت می دهند و به رنگ بنفش در زیر عدسی میکروسکوپ در می آیند. 

 

غشاء "LPS" یا "پپتیدوگلیکان" در باکتری های گرَم مثبت در بخش خارجی سلول قرار دارد لذا در معرض تماس با مواد مختلف بیرونی واقع می شود. این غشاء بسیار ضخیم تر از غشاء "LPS" در باکتری های گرَم منفی می باشد.

 

باکتریهای گرَم مثبت به دلیل اینکه فاقد غشاء میانی "پپتیدوگلیکان" هستند لذا با آنتی بیوتیک ها به خوبی کنترل می شوند. این قبیل باکتری ها مقاومت کمتری در مقابل داروهای شیمیائی بروز می دهند (11).

 

انواع مهم باکتری های گرَم مثبت عبارتند از :

2-1) باکتری های گرَم مثبت کروی یا "کوکسی" (Cocci) نظیر :

2-1-1) "Staphylococcus"

2-1-2) "Steptococcus"

 

2-2) باکتری های گرَم مثبت میله ای یا "باسیل" (Bacilli) نظیر :

2-2-1) "Baccillus"

2-2-2) "Listeria"

2-2-3) "Clostridium"

2-2-4) "Corynebacterium" (11).

 

 

اثرات ضد میکربی عصارۀ محلول در آب سُماق بر رشد باکتریهای غذازاد :

در یک آزمایش به بررسی اثرات ضد میکربی عصارۀ محلول در آب سُماق در غلظت های: 1/0 ، 5/0 ، 0/1 ، 5/2 و 0/5 درصد وزن به حجم (w/v) در دو حالت PH خنثی (حدود 1/0 ± 2/7) و غیر خنثی (non-neutralization) بر رشد 12 نژاد از باکتری ها شامل: 6 نژاد باکتری گرَم مثبت و 6 نژاد باکتری گرَم منفی پرداخته شد. تمامی باکتریهای مذکور جزو پاتوژن های غذازاد (food borne) محسوب می شدند (5).

 

نتایج بررسی نشانداد که باکتریهای گرَم مثبت در تمامی آزمایشات در قیاس با باکتریهای گرَم منفی نسبت به عصارۀ سُماق حساس تر بوده اند. این تفاوت حساسیت در سطح احتمال کمتر از 1% در مورد تمامی باکتریها و انواع عصاره ها معنی دار نشانداد (5).

 

حداقل غلظت ممانعت کننده یا MIC (minimal inhibitory concentration) عصارۀ محلول در آب سُماق برای هر نژاد باکتری با روش بشقاب های شیب غلظت (gradient plate method) بررسی شد(5).

 

اطلاعات حاصله مؤید آن بودند که :

1) در بین باکتریهای گرَم مثبت ، گونه های میله ای یا باسیل نظیر :

1-1) باکتری Bacillus cereus

1-2) باکتری Bacillus megaterium

1-3) باکتری Bacillus subtilis

1-4) باکتری Bacillus thuringiensis

بیشترین حساسیت را در کمترین میزان غلظت اثربخش یعنی 32/0-25/0 درصد پس از 24 ساعت انکوباتور شدن نشاندادند درحالیکه حساسیت مزبور را :

1-5) باکتری "Staphylococcus aureus" در غلظت 49/0 درصد و

1-6) باکتری "Listeria monocytogenes" در غلظت 67/0 درصد آشکار ساختند (5).

 

 

از گروه باکتریهای گرَم منفی بیشترین حساسیت به ترتیب متعلق به :

2-1) باکتری "Salmonella enteridis" در غلظت 67/0 درصد

2-2) باکتری "Eschericia coli" در غلظت 63/0 درصد

2-3) باکتری "Proteus vulgaris" در غلظت 55/0 درصد

2-4) باکتری "Hafnia alvei" در غلظت 45/0 درصد

2-5) باکتری "Citrobacter freundii" در غلظت 42/0 درصد بودند (5).

 

بررسی ها با روش شمارش میکرب های باقیمانده پس از یک ساعت تماس مستقیم با عصارۀ محلول در آب سُماق انجام گرفت. نتایج حاصله مؤید آن بودند که اثرات میکرب کشی عصاره سُماق پس از 3 روز به شدت کاهش می یابند (5).

 

 

فعالیت های آنتی اکسیدانی و ضد باکتریائی عصاره الکلی میوه سُماق ایرانی:

عصاره سُماق ارزش داروئی قابل ملاحظه ای در منطقه مدیترانه و نواحی غرب آسیا بویژه در ایران دارد. علاقمندی برای پژوهش های فیتوشیمیائی جهت اهداف تغذیه ای و داروئی طی دهه های اخیر فزونی یافته است. در واقع تاکنون عصاره های چندین گیاه داروئی با خواص آنتی اکسیدانی قابل قبول گزارش شده اند.

 

آنتی اکسیدان هائی که از فرآیند اکسیداسیون جلوگیری می کنند، قاعدتاً باید دارای فعالیت های ضد میکربی نیز باشند لذا ترکیبات ضد میکربی باید بطور طبیعی در مواد غذائی وجود داشته باشند و یا بطور مصنوعی به آنها اضافه گردند. بدین ترتیب ترکیبات ضد میکربی از رشد میکرب های فاسد کننده غذا جلوگیری می کنند و یا آنها را نابود می سازند و گرنه فعالیت های آنتی اکسیدانی باعث فساد شیمیائی و گندیدگی مواد غذائی می شوند، که نتیجه ای جز زوال کیفیت ، طعم ، رنگ ، بافت و ایمنی غذاها نخواهد داشت.

 

وجود ترکیبات ضد میکربی طبیعی در گیاهان بسیار ارزشمند است زیرا کاربرد مکرر و بی ضابطه آنتی بیوتیک ها موجب ظهور میکرب های مقاوم در سطح جهان شده اند، که سلامتی بشر را به شدت تهدید می نمایند. این موضوع بویژه در مورد میکرب های "غذا زاد" (food borne) و بیمارستانی (nosocomial) حادتر می باشد.

 

بطور کلی بوته های سُماق می توانند در مناطقی که برای کشاورزی مرسوم نامناسبند، به خوبی رشد نمایند. آنها به نحو مناسبی در شرایط وحشی بقاء می یابند و هیچگونه رقابتی نیز با گیاهان زراعی و باغی بوجود نمی آورند.

 

گیاه سَماق ایرانی یا سُماق مدیترانه ای در محدوده جغرافیائی بین جزایر قناری در نزدیکی سواحل مدیترانه تا کشورهای ترکیه ، سوریه ، ایران و افغانستان گسترش دارد. مردمان این نواحی میوه های خشک گیاه سُماق را همراه با نمک می سایند تا ادویه سُماق جهت استفاده در غذاها به عنوان چاشنی فراهم گردد.

مزه ترش ادویه و عصاره سُماق بواسطه حضور اسیدهای سیتریک و مالیک می باشد (4).

 

یک بررسی برای ارزیابی قدرت آنتی اکسیدانی و ضد میکربی عصارۀ میوه های سُماق ایرانی با مشخصات زیر انجام پذیرفت :

1) عصارۀ الکلی میوه های سُماق مورد استفاده پژوهشی قرار گرفت.

2) باکتری ها تحت بررسی شامل انواع گرَم منفی و گرَم مثبت بودند.

3) تمامی باکتریهای تحت بررسی از طریق رقیق سازی مواد غذائی بدست آمدند (4).

 

نتایج بررسی نشانداد که :

1) عصاره الکلی سُماق فعالیت ضد میکربی قوی را در غلظت های مختلف بر طیف وسیعی از گونه های مختلف باکتری بروز داد.

2) باکتری های "استافیلوکوک" (Staphylococcus aureus) و "سالمونلا" (Salmonella enteric) به ترتیب دارای بیشترین حساسیت در بین باکتری های گرَم مثبت و گرَم منفی با حداقل غلظت ممانعت کنندگی یا "MIC" (minimum inhibitory concentration) به میزان 78/0 درصد بودند.

3) عصارۀ الکلی سُماق بالاترین اثرات آنتی اکسیدانی را بروز داد. خواص آنتی اکسیدانی عصارۀ الکلی سُماق در تمامی غلظت ها بیشتر از "بوتیل هیدروکسی تولیئول" یا "BHT" (Butylated hydroxytoluen) بود.

"BHT" یک نوع آنتی اکسیدان فنلی با فرمول "C15H24O"  است که در صنایع غذائی به عنوان نگهدارنده برای جلوگیری از فساد چربی ها و روغن ها استفاده می شود.

4) یازده نوع روغن فرار در میوه های سُماق طی مراحل آزمایش شناسائی شدند.

5) ترکیبات غالب موجود در روغن های فرار را "مالات" (7/39 درصد) ، "اسید بوتاندیوئیک" (Butanedioic acid) و "دی اتیل استر" (01/22 درصد) تشکیل می دادند.

6) نتایج پژوهش نشانداد که از میوه های سُماق ایرانی می توان به عنوان منابع جدید آنتی اکسیدانی و ضد میکربی طبیعی در صنایع غذائی و داروئی بهره گرفت (4).

 

 

نقش سُماق در کنترل سرطان پستان :

سرطان پستان دوّمین سرطان مرگ آور بانوان در سراسر دنیا است بطوریکه 15-10 درصد کل سرطان ها را در بانوان مبتلا تشکیل می دهد. این بیماری خطرناک معمولاً در اثر عدم ترشح کافی هورمون های استروژن و پروژسترون بروز می یابد و متعاقباً نیز معمولاً بدن اینگونه مبتلایان به درمان های هورمونی پاسخ مثبت نمی دهد.

 

امروزه هیچگونه استراتژی استانداردی برای جلوگیری از بازگشت بیماری سرطان پستان بجز شیمیوتراپی سنتی تعریف نشده است. چنین درمان های داروئی به مرگ سلول های سرطانی کمک می کنند و یا از رشد مجدد آنها جلوگیری به عمل می آورند ولیکن اثرات جانبی مخربی از جمله تسریع پیر شدن سلول های سالم را نیز به همراه دارند.

 

نتایج تحقیقاتی اخیر حاکی از آن هستند که عصاره اتانولی سُماق (RCE) می تواند از ازدیاد سلول های سرطانی جلوگیری نماید. این نوع عصاره در آزمایشات متعدد نشانداد که قادر به تسریع روند پیری سلول های سرطانی است. امروزه بسیاری دانشمندان سرطان شناس معتقدند که از خواص عصارۀ سُماق می توان در کنترل سلول های سرطانی پستان سود جُست (1).

 

 

 

 

منابع و مآخذ :

1) El Hasasna, Hussain & et al – 2015 – Rhus coriaria induces senescence and autophagic cell death in breast cancer cells through a mechanism involving P38 and ERK1/2 activities – Scientific Reports , 5 : 13013 , DOI , 10-1038   

2) Gaifyllia, Nancy – 2006 – Guide to buying and cooking sumac – The Spruce Eats ; https://www.thespurceeats.com  

3) Herbalpedia – 2018 – Sumac – http://www.herbalpedia.com   

4) Mahdavi, saman & et al – 2018 – Antimicrobia and antioxidant activitys of Iranian sumac (Rhus coriania L.) fruit ethanolic extract – Journal of Applied Microbiology and Biochemistry , vol. 2 , p 1-5    

5) Nasar_Abbas, S.M. & A. Kadir Halkman – 2004 – Antimicrobia effect of water extract of sumac (Rhus coriaria) on the growth of some food borne bacteria including pathogens – International Journal of Food Microbiology , volume 97 , issue 1 , pages 63-69    

6) NDSU – 2018 – Staghorn Sumac (Rhus typhina) – North Dakota State University ; Agriculture & Extension ;  www.ag.ndsu.edu   

7) Ozcan, Musa and Haydar Haciseferogullari – 2004 – A condiment [sumac (Rhus coriaria) fruits] : Some physic_chemical properties – Bulg. J. Plant Physiol. : 30 (3-4) ; p 74-84

8) Salah Akrayi, Hero Farhad & Zirak Fage Ahmad Abdullrahman – 2018 – Screening in_vitro and in_vivo the antibacterial activity of Rhus coriaria extract against S. aureus – IJRRAS 15(3) ; pages 390-397

9) Shabbir, Arham – 2012 – Rhus coriaria L. ; A plant of medicinal , nutritional and industrial importance – The Journal of Animal & Plant Science , 22(2) , page 505-512

10) Wikipedia – 2018 – Sumac – https://en.wikipedia.org

11) Wikipedia – 2018 – Gram_bacteria – https://en.wikipedia.org