مقالات کشاورزی اندیشه سبز پارسی

"منطقه بندی اراضی كشاورزی 1" ؛

" 1 Hardiness zones"

گردآوري و تدوين :

اسماعيل پوركاظم ؛ كارشناس ارشد زراعت ،

مدرس دانشگاه جامع علمي كاربردي گيلان

مقدمه :

--- مناطق کاشت (planting zones) را براساس دو ویژگی تعیین و بصورت نقشه ترسیم می نمایند :

الف) نقشه مناطق کشاورزی مبتنی بر گرما که توسط "انجمن باغبانی آمریکا" یا "AHS" (American Horticulture Society) تهیّه شده است.

ب ) نقشه مناطق کاشت منطبق بر سرما که توسط "وزارت کشاورزی آمریکا" (USDA) تهیّه گردیده و موسوم به "PHZM" (Plant Hardiness Zone Map) می باشد که امروزه کاربرد وسیع تری یافته است (2).

--- نقشه مناطق کاشت "PHZM" مشخص می سازد که متوسط کمترین دمای سالانه در ضمن ماههای زمستان در هر منطقه چقدر است ؟ و بدینگونه واقف می گردید که کدامیک از گیاهان چندساله قادر به بقاء در مناطق مورد نظرتان طی زمستان ها هستند. بر این مبنا منطقه 1 (zone 1) سردترین نواحی را شامل می گردد لذا باغداران این نواحی مواجه با دماهای پائین تر از 50- درجه فارنهایت خواهند بود. بخش هایی نظیر: "فایربانک" ، آلاسکا و برخی نقاط کانادا مشمول منطقه 1 می باشند. همچنانکه به مناطق کاشت بالاتری از جمله مناطق 2، 3 ، 4 و ... نظر می اندازید در واقع متوّجه بخش های جنوبی تر ایالات متحده آمریکا خواهید گردید زیرا گرم ترین نواحی ایالات متحده در بخش های جنوبی و جزایر "هاوایی" واقعند. بر طبق ویژگی های جغرافیایی ایالات متحده آمریکا که در نیمکره شمالی زمین قرار دارد ، هر چه از مناطق شمالی تر به مناطق جنوبی تر حرکت نمائید آنگاه با آب و هوای گرمتری مواجه خواهید شد لذا مناطقی نظیر "فلوریدا" جزو مناطق 10-8 محسوب می گردند و منطقه 11 شامل گرم ترین نقاط نقشه است که شامل نواحی گرمسیری و استوائی از جمله جزایر "هاوایی" می گردد (2).

--- نقشه منطقه بندی کشاورزی آمریکا (USDA-PHZM) را در آدرس زیر می توان یافت :

http://www.usna.usda.gov/Hardzone/ushzmap.html   

لذا با کلیک بر روی نقشۀ مزبور می توانید به اطلاعات بیشتری دست یازید. نقشه شامل یک راهنما بصورت نوار رنگی (colored bars) است که لیستی از مناطق مختلف را با دامنه حرارتی هر منطقه نشان می دهد. بنابراین ابتدا به ایالت یا ناحیه مورد نظرتان می نگرید سپس با یافتن رنگ مربوطه به راهنما مراجعه و محدودۀ دمایی آنرا بیابید تا شما را در زمینه انتخاب نوع گیاه مناسب و قابل بقاء در اراضی مورد نظرتان یاری رساند (2).

تغييرات اقليمی كره زمين :

--- تغييرات اقليمي (climate changes) معمولاً مبتني بر ميانگين دماهاي ثبت شده طي 100-50 سال اخير مي باشد. بواسطه اينكه نقشه منطقه بندي وزارت كشاورزي آمريكا (USDA-PHZM) از متوسط اطلاعات هواشناسي 30 ساله ناشي گرديده است لذا وقايعي نظير سردترين دماها را بيان مي دارد و تغيير مناطق نمي تواند براي درك تغييرات آب و هوايي قابل اعتماد بوده و مبين سير گرم شدن كره زمين باشد (4).

--- نقشه هاي جديد منطقه بندي كشاورزي در مقايسه با نسخۀ پيشين (ورژن 1990) برخوردار از جابجايي برخي مرزها و حدود مناطق شده است. در نقشه منطقه بندي جديد عموماً نيمي از مناطق گرمتر از مناطق موجود در نقشه پيشين هستند لذا مشخص است كه ميانگين دماي نقشه قبلي (86-1974) كمتر از ميانگين دماي نقشه جديد (2005-1976) بوده است (4).

--- بعلاوه برخي از تغييرات كه در نقشه منطقه بندي جديد حاصل آمده اند ، بواسطه روش هاي پيچيدۀ نقشه كشي و افزايش تعداد ايستگاه هاي مشاهده اي مورد استفاده در محاسبات مي باشند كه منجر به افزايش دقت بويژه در ترسيم مناطق كوهستاني شده است. اين تغييرات گاهاً باعث شده اند كه بخشي از اراضي از مناطق گرمتر تجريد گرديده و به مناطق خنك تر الصاق گردند (4).

تهيّه و اصلاح نقشه هاي منطقه بندي :

--- "نقشه هاي كاشت منطقه اي گياهان" يا "PHZM" (Plant Hardiness Zone Map) توسط "وزارت كشاورزي آمريك" (USDA) مبتني بر "سيستم اطلاعات جغرافيايي" يا "GIS" (Geographic Information System) است كه بدينوسيله مي توان از مناطق مناسب كاشت گياهان قبل از هر اقدامي مطلع گرديد. براي تهيّه اينگونه نقشه ها از محاسبات رياضي پيچيده اي استفاده شده است تا به ارزيابي كمترين حرارت هاي هر منطقه بر اساس گزارشات ايستگاه هاي هواشناسي پرداخته شود. بدينطريق براي هر منطقه "كد شناسايي ويژه اي" (Zip Code) تعيين مي گردد و آنرا در نقشه مشخص مي سازند (4).

--- آخرين "نقشه هاي كاشت منطقه اي گياهان" (PHZM) وزارت كشاورزي ايالات متحده آمريكا مبتني بر اطلاعات هواشناسي 30 ساله مشمول 2005-1976 ميلادي مي باشند. بررسي هاي تحقيقاتي مرتبط با نتايج سال هاي اخير نشاندهندۀ هيچگونه تغييري در وضعيت گروه بندي مناطق مذكور نبوده اند. هر منطقه نشانگر متوسط دماهاي حداقل ثبت شده در طي سال هاي 2005-1976 ميلادي مي باشند. اين موضوع بيانگر سردترين دماي وقوع يافته يا مورد انتظار نيست امّا از متوسط حداقل دماهايي كه در طي اين مدت وقوع يافته اند ، متشكل است (4).

--- منطقه بندي پيشين وزارت كشاورزي آمريكا در سال 1990 ميلادي بازبيني و انتشار يافته بود كه حاصل اطلاعات هواشناسي سال هاي 86-1974 ميلادي بوده است. يقيناً دوره هاي طولاني تر نظير اطلاعات 30 ساله براي موارد باغباني (horticulture) مناسب ترند زيرا نوسانات جزئي در طي سال هاي متمادي وقوع مي يابند و گياهان چندساله در اثر چنين نوساناتي صدمه خواهند ديد لذا در چنين مواردي اطلاعات "اقليمي" (climate) را كه درباره وقايع دراز مدت است بر "آب و هوا" (weather) كه مرتبط بر اوضاع گذرا است ، در تهيّه نقشه هاي منطقه بندي اراضي قابل كاشت گياهان ترجيح مي دهند (4).

--- امروزه 2 منطقه جديد به ويرايش قبلي منطقه بندي (PHZM) وزارت كشاورزي آمريكا افزوده شده است. مناطق 12 و 13 براي نواحي با حداقل دماي 50 و 60 درجه فارنهايت معرفي شده اند كه معرف مناطق "هاوايي" و "پورتريكو" هستند. افزودن مناطق عاري از يخبندان بخوبي مي تواند مشخص كننده مناطق مختلفي از اقاليم گرمسيري و نيمه گرمسيري باشد كه اغلب در خدمت گياهان پاسيوها و خانه ها در بسياري از كشورها هستند. دو منطقه جديد فرصت هايي را براي دستيابي به اطلاعاتي در مورد گياهان زينتي حساس به سرما فراهم مي سازند و كمك مي كنند تا زمان خروج گياهان حساس به سرما را در مناطق سرد از پاسيوها (patio) و جايگاه ها (deck) تعيين نمائيم (4).

--- اين نقشه ها از تكنولوژي GIS بصورت ديجيتال خلق شده اند و از بالاترين ميزان وضوح برخوردارند بطوريكه قادر به مشخص ساختن كوچكترين نقاط در مقايسه با نقشه هاي قبل هستند. بعنوان مثال : شهرها تمايل بيشتري به دريافت و حفظ گرما دارند زيرا از حجم عظيم سيمان و سطوح تيره برخوردارند بنابراين همواره از محيط اطرافشان گرم تر هستند. مناطق مرتفع همواره از اراضي پست همجوارشان سردترند بنابراين اراضي واقع در ارتفاعات را در زمره مناطق خنك قرار مي دهند. اراضي واقع در مجاورت گستره اي از آب هاي يخ نزده مي توانند ، آب و هواي معتدلي را در زمستان ها فراهم سازند و حتي جزو مناطق گرم محسوب گردند (4).

اهمیّت استفاده از نقشه مناطق کشاورزی :

--- این موضوع از اهمیّت بسیار زیادی برخوردار است زیرا اگر اقدام به کاشت گیاهان دوساله و چندساله ای نمائید که قادر به تحمل سرمای زمستانه منطقه مورد نظرتان نیستند آنگاه هیچگاه از عدم رشد مجدد آنها در سال بعد متحیّر و متعجب نخواهید بود. اگر شما در منطقه 5 زندگی می کنید امّا گیاهانی که خریداری نموده اید، بر اساس برچسب الحاقی توانایی تحمل شرایط اقلیمی منطقه 7 را دارند آنگاه حقیقتاً خوش شانس خواهید بود اگر گیاه شما نشانه هایی از زنده بودن را در بهار سال دوّم ظاهر سازند. این موضوع یادآوری می كند که تنها راه نجات چنین گیاهانی شامل انتقال آنها از فضای بیرونی به داخل خانه ها در طی زمستان ها است وگرنه باید گیاهانی را انتخاب و در فضاي آزاد غرس نمائید که قادر به تحمل سرمای زمستانۀ هر منطقه باشند (2).

--- اولين نقشه منطقه بندي كاشت ايالات متحده آمريكا توسط وزارت كشاورزي يا "USDA" (United State Department of Agriculture) در سال 1960 ميلادي بچاپ رسيد. اين نقشه با حمايت و سفارش "انجمن باغباني آمريكا" يا"AHS" (American Horticulture Society) و با همكاري "باغ هاي گياهشناسي ملي" (U.S. National Arboretum) صورت پذيرفت و بدين ترتيب بسياري از گياهان مناسب براي هر منطقه بعنوان شاخص هاي سازگاري معرفي گرديدند (1).

منطقه بندی اراضی بر اساس سرما :

--- منطقه بندی کشاورزی (hardiness zones) بر اساس مقیاس دما نشاندهنده متوسط حداقل دمای سالانه برمبنای سلسیوس (سانتیگراد) است. فاکتورهای اصلی تعیین کنندۀ متوسط دمای حداقل شامل موارد زیر هستند :

الف) ارتفاع اراضی (elevation)

ب ) عرض جغرافیایی (latitude)

پ ) نزدیکی به ساحل (coast proximity) (6).

--- یک منطقه کشاورزی شامل یکسری از نواحی جغرافیایی است که از توانایی رشد و پرورش برخی از گیاهان خاص برخوردار می باشد بگونه ای که حداقل دمای سالانه مشابهی دارند. بعنوان مثال : گیاهی که برای منطقه 10 توصیه می گردد ، باید بتواند تحمل حداقل دمای زمستانه 1- درجه سانتیگراد (30 درجه فارنهایت) را داشته باشد. گیاهانی که مناسب منطقه 9 تشخیص داده شوند ، باید توانايي تحمل زیستن و بقاء تا دمای 7- درجه سانتیگراد (19 درجه فارنهایت) را بروز دهند. منطقه بندی اراضی قابل کاشت گیاهان برای اولین دفعه توسط وزارت کشاورزی آمریکا (USDA) انجام پذیرفت سپس به تدریج مورد پذیرش سایر کشورها واقع گردید (6).

--- برخي از گياهان آبدار و گوشتي (fleshy ; succulent) نظير "گل ناز" يا "ابرون" (sedum) با نام علمي "Angelina sedum" بنحو حيرت انگيزي مقاوم به سرما هستند (1). جنس "سدوم" شامل 600 گونه از گياهان آبدار مي باشد كه از خانواده "Stone crop" يا "Orpine" يا "Crassulaceae" هستند. آنها بومي مناطق معتدله و ارتفاعات مناطق گرمسيري مي باشند. برخي از گونه هاي آنرا در گلخانه ها بواسطه برخورداري از شاخه و برگ هاي زينتي پرورش مي دهند. آنها داراي گل هاي سفيد ، زرد ، صورتي و قرمز هستند. گونه هاي كم رشد "سدوم" براي پرورش در باغ هاي صخره اي ، ديوارهاي سنگي ، بام هاي سبز و حواشي باغچه ها مناسبند. البته برخي گونه هاي "سدوم" شباهت زيادي به خزه ها دارند و بخوبي قادر به ايجاد فرشي سبز رنگ بر سطح ديوارها و صخره ها هستند(7).

فواید و اشکالات کاربرد منطقه بندی سرمایی :

--- فواید منطقه بندی اراضی بر اساس متوسط حداقل دمای زمستانه هر منطقه (USDA-PHZM) عبارتند از :

#1) منطقه بندی اراضی حاوی اطلاعات مفید و ارزنده ای هستند.

#2) حد نهایی سرمای زمستانه هر منطقه مشخص می سازد که آیا گونه های مختلف گیاهان چندساله در هر منطقه خاص قابلیت کاشت و پرورش را دارند یا خیر؟ (6).

$3) يك شيوه بكارگيري نقشه هاي منطقه بندي اراضي در جهت معرفي فهرستي از "گياهان شاخص" (indicator plants) هر منطقه مي باشد كه توسط "USDA" انجام گرديده است. در اين روش از گياهان معمولي با در نظر گرفتن محدوديت هاي رشدشان بهره مي گيرند.

$4) كتاب هاي باغباني موجود اطلاعات بيشتري را در مورد مناطق اقليمي عرضه مي دارند. بعنوان مثال : كتاب "غروب خورشيد" (sunset book) وابسته به مجله اي با همين عنوان به انتشار يكسري از مناطق اقليمي با ظرافت و دقت بيشتري نسبت به منطقه بندي "USDA" پرداخته است. آنها 45 منطقه متمايز را در ايالات متحده شناسايي نموده اند كه از نظر دماي تمامي فصول ، مقدار نزولات آسماني ، الگوي وزش باد ، ارتفاعات ، طول و ساختار فصل رشد نسبتاً مشابهند (6).

--- اینگونه منطقه بندی اراضی که توسط "USDA" انجام پذيرفته است ، در صورت کاربرد بدون اطلاعات مکمل دارای برخی اشکالات بشرح زیر هستند:

$1) در منطقه بندی اراضی کشاورزی هیچگونه توجهی به سطوح گرمای تابستان نشده است.

$2) برخی مناطق که دارای حداقل سرمای زمستانه مشابهی هستند ، ممکن است از نظر دمای تابستان مشابه نباشند. از نمونه های بارز چنین معضلی در مقایسۀ جزایر "Shetland" و مناطق جنوبی "آلاباما" رُخ می دهد بطوریکه هر دو مكان در نواحي مرزي مناطق 8 و 9 قرار دارند و از زمستان هاي مشابهی برخوردار مي باشند امّا بجز اين موضوع هيچگونه مشابهتي با همديگر ندارند. اقليم نيمه گرمسيري مرطوب "آلاباما" ضمن تابستان در حدود 20 درجه سانتيگراد گرمتر از اقليم اقيانوسي معتدله در "Shetland" است فلذا فقط تعداد محدودي از گياهان هستند كه امكان رشد در هر دو مكان را دارند.

$3) بريتانيا در نقشه هاي منطقه بندي "انجمن باغباني آمريكا" (AHS) بجهت وجود اقليم اقيانوسي جزو منطقه 2 محسوب مي شود كه داراي گرماي بيشتر از 30 درجه سانتيگراد براي 8-1 روز است درحاليكه "آلاباما" جزو منطقه 9-7 محسوب مي شود يعني داراي دماي بالاتر از 30 درجه سانتيگراد براي 150-61 روز در سال است. بنابراين كاربران نقشه هاي منطقه بندي "USDA-PHZM" بايد آنرا در تلفيق با نقشه هاي منطقه بندي حرارتي "AHS" بكار ببرند تا درك صحيح تري براي امكان پرورش گياهان در هر يك از مناطق بدست آورند.

$4) موضوع بعدي آن است كه منطقه بندي اراضي به نواحي غالباً پوشيده از برف بسط داده نشده اند زيرا برف مي تواند بعنوان عايقي در مقابل بروز سرماي شديد عمل نمايد و از سيستم ريشه اي گياهان "زمستان خواب" (hibernating plants) محافظت كند. بنابراين در نواحي برخوردار از پوشش برف در واقع گياهان  چندساله در معرض آنچنان سرماي شديدي واقع نمي شوند كه ريشه هايشان دچار خسارت گردند و دماهاي حداقل نمي توانند شاخص منطقه بندي باشند. بعنوان مثال : شهر "Quebec" در كانادا جزو منطقه رشد 4 محسوب مي گردد امّا مي تواند بنحو معني داري به پوشش برف زمستانه سطح زمين اعتماد نموده و به كاشت گياهان مختص مناطق 6-5 پرداخت درحاليكه شهر"مونترآل" كه در جنوب غربي منطقه 5 واقع است، غالباً با معضل كاشتن گياهان سازگار با چنين مناطقي روبرو است زيرا از پوشش برف قابل اعتماد بهره نمي برد.

$5) ساير عواملي كه بر بقاء گياهان مؤثرند ولي در مقوله منطقه بندي اراضي كشاورزي مورد توجه قرار نگرفته اند عبارتند از :

الف- رطوبت خاك (soil moisture)

ب – رطوبت نسبي هوا (humidity)

پ – تعداد روزهاي يخبندان (days of frost)

ت – بروز يخبندان هاي احتمالي فاجعه آميز (cold snap)

$6) برخي مخاطرات از طريق ارزيابي دماي حداقل مطلق سالانه غالباً مفيدتر از حصول ميانگين دماهاي پائين هر فصل حاصل مي گردند.

$7) بسياري از گياهان در يك ناحيه ممكن است بقاء يابند امّا اگر طول روزها ناكافي باشند يقيناً به مرحله گلدهي نمي رسند. بذور بسياري از گياهان نيز ممكن است در مناطق داراي دماهاي زمستانه پائين نيازمند "بهاره شدن" يا "ورناليزاسيون" (vernalization) باشند.

$8) زمان كاشت گياهان يكساله را با آغاز دوره رشد گياهان هر منطقه جغرافيايي تنظيم مي نمايند (6).

منطقه بندي اراضي ايالات متحده :

--- بر اساس ميانگين حداقل حرارت هاي سالانه براي هر موقعيت توسط وزارت كشاورزي آمريكا (USDA) نقشه اي بمنظور تسهيل در دسته بندي شرايط رشد گياهان چندساله بگونه اي كه قادر به بقاء در ضمن زمستان ها باشند ، تهيّه گرديده است. از اينرو كه حرارت ها در نواحي غيرساحلي مجاور قاره اي بندرت از يكسال تا سال بعد ثبات مي يابند و اغلب باعث خسارات غيرقابل جبراني بويژه در اراضي مجاور مناطق نامساعد مي گردند لذا از حداقل دماي زمستانه نواحي براي طبقه بندي اراضي كشاورزي جهت پرورش گياهان چندساله بهره گرفته شد (6).

--- وزارت كشاورزي آمريكا اقدام به تهيّه و انتشار اولين نقشه منطقه بندي اراضي رشد گياهان در سال 1960 ميلادي نمود سپس در سال 1965 ميلادي به بازبيني و اصلاح آن پرداخت (6).

--- نقشه جديدي مبتني بر اطلاعات حوزه ايالات متحده آمريكا و كانادا در طي دوره زماني 86-1974 ميلادي و براي مكزيك در طي دوره زماني 84-1971 ميلادي طراحي و منتشر گرديد (6).

--- نسخه سال 1990 ميلادي نقشه منطقه بندي اراضي با دو برابر شدن ايستگاه هاي هواشناسي شكل گرفت و مناطق حرارتي در 5 طبقه و هر طبقه داراي دو درجه بندي a و b براي دستيابي به دقت بيشتر بودند. اين نقشه اصلاح شده به معرفي برخي مناطق سردتر در قياس با نقشه 1960 ميلادي پرداخت كه اين موضوع به سبب بروز زمستان هاي سردتر در مناطق مركزي و شرقي ايالات متحده برمبناي اطلاعات حاصل از دورۀ 86-1974 ميلادي بود. نقشه 1990 ميلادي نشاندهنده 10 منطقه مختلف است بطوريكه هر منطقه داراي زمستان هاي مشابهي براي بقاء برخي گياهان خاص مي باشد. در اين ميان USDA به معرفي منطقه 11 پرداخت كه برخوردار از متوسط حداقل دماي سالانه بيش از 4/4 درجه سانتيگراد بود لذا مشخصاً در سراسر طول سال متحمل هيچگونه يخبنداني نيست. تفاوت بين نقشه منطقه بندي سال 1990 ميلادي كه توسط USDA ترسيم گرديد با نقشه 2006 ميلادي در حقيقت بازتابي از گرمايش تدريجي زمين مي باشد (6).

--- "انجمن باغباني آمريكا" يا "AHS" (American Horticulture Society) در سال 2003 ميلادي به تهيّه نقشه اصلاح شده اي با كمك اطلاعات حرارتي جمع آوري شده از 2002-1986 ميلادي پرداخت. اطلاعات حاصله حاكي از وقوع زمستان هاي گرمتر نسبت به دوره 86-1974 ميلادي بويژه در مناطق شرقي و مركزي ايالات متحده آمريكا بودند. نقشه سال 2003 ميلادي مشخص كننده مناطقي شد كه نيمي از آنها گرمتر از مناطق روي نقشه 1990 ميلادي بودند. اين نقشه در حقيقت از ظاهري پيچيده تر برخوردار مي باشد. نقشه ترسيمي "AHS" در سال 2003 ميلادي از جزئيات بيشتري برخوردار است بطور مثال : بازتاب دهندۀ گرمايش جزيره اي شهرها و مناطق حومه آنها براي چندين شهر بزرگ از جمله : بالتيمور ، مريلند ، واشنگتن ، نيوجرسي و "آتلانتيك سيتي" مي باشد آنچنانكه آنها را گرمتر از مناطق اطرافشان نشان مي دهد. اين نقشه تمامي جزئياتي كه بصورت a و b در نقشه هاي 1990 ميلادي وجود داشتند و مورد انتقاد متخصصين باغباني و باغداران به سبب دشواري نتيجه گيري بودند ، بكلي حذف نمود. بدينطريق USDA نقشه "ASH 2003" را نپذيرفت و به تهيّه نقشه اي مطابق با نظرات خويش با كمك امكانات جديد كامپيوتري پرداخت (6).

--- "AHS" و "باغ گياهشناسي ملي" (National Arboretum) در سال 2010 ميلادي با استفاده از يك وبسايت به ارائه نقشه منطقه بندي 1990 ميلادي خويش پرداختند كه تاكنون ادامه دارد (6).

--- "بنياد ملي روز درختكاري" (National Arbor Day Foundation) به تكميل گسترده نقشه منطقه بندي اراضي آمريكا پرداخت. آنها براي اين منظور از اطلاعات مشابه AHS بهره گرفتند. آنگاه بنياد مزبور به آناليز اطلاعات جديد پرداخت كه به تجديد نظر در مناطق رشد پيشين منتهي گرديد و اين موضوع بواسطه افزايش دماهاي ثبت شده در بسياري از مناطق كشور بود. نقشه 2006 ميلادي بنياد باعث اعتبار اطلاعات بكار رفته در نقشه 2003 ميلادي AHS شد. بنياد همچنين از كاربرد هر منطقه رشد به دو بخش a و b پرهيز نمود (6).

--- وزارت كشاورزي آمريكا (USDA) در سال 2012 ميلادي به آپديت (روز آوري) نقشه منطقه بندي اراضي براي پرورش گياهان پرداخت كه واكنشي نسبت به گرمايش زمين بر اساس اطلاعات هواشناسي 30 سالۀ اخير بوده است(6).

--- نقشه منطقه بندي نسخه 2012 ميلادي كاشت گياهان "وزارت كشاورزي آمريكا" بگونه اي استاندارد گرديده است كه باغداران و ساير پرورش دهندگان گياهان را قادر به تشخيص كاشت انواعي از گياهان مي سازد كه امكان موفقيت بيشتري را برايشان در هر شرايط اقليمي فراهم كند. اين نقشه مبتني بر ميانگين حداقل سالانه دما در زمستان ها است بطوريكه اراضي را با اختلاف دمايي 10 درجه فارنهايت تقسيم نموده است. نقشه منطقه بندي را در اولين وهله بر اساس اثرات متقابل حاصل از اطلاعات GIS شكل داده اند. اين نقشه كه از طريق انترنت قابل دستيابي است بدينگونه قابليت استفاده دارد كه كاربر بايد "كد شناسايي منطقه اش" (zip code) را در سيستم قرار دهد تا نوع منطقه مورد نظر در نقشه مشخص گردد. تاكنون هيچگونه پوستري از نقشه منطقه بندي كاشت گياهان آمريكا بچاپ نرسيده است امّا تصاوير ملي و منطقه اي آنرا مي توان از طريق انترنت دانلود نموده و در اندازه ها و وضوح گوناگون پرنت گرفت(5).

--- نقشه منطقه بندي كاشت گياهان ايالات متحده آمريكا حائز 11 منطقه بهم پيوسته شامل آمريكا و مناطق جنوبي كانادا است. مناطق مذكور با تفاوت هاي دمايي 10 درجه فارنهايت از نظر ميانگين حداقل درجه حرارت هاي سالانه از همديگر متمايزند. بعبارت ساده تر اينكه مناطق داراي اقاليم گرمتر براي باغداري مناسب ترند. در اين مورد به تبيين عملياتي پرداخته شده است كه ضمن آن مسئولان قلمستان ها و فروشندگان بذور كشاورزي ملزم به تهيّه برچسب هاي حاوي اطلاعات باغباني بر طبق مناطق كاشت وزارت كشاورزي آمريكا هستند تا بيشترين موفقيّت متعاقب كاشت گياهان در هر منطقه براي باغداران حاصل آيد. مشتاقان باغباني براي طراحي دقيق باغات مطابق با منطقه اي كه در آن واقع هستند ، مي توانند از نقشه هاي كاشت منطقه اي گياهان راهنمايي بگيرند (1).

--- كاشت گياهاني كه مناسب منطقه زندگي شما نيستند ، احتمالاً امكانپذير مي باشد امّا چنين امري براي افراد غير متخصص و مبتدي توصيه نمي گردد زيرا تجربياتي كه افراد كارآزموده در زمينه باغباني و فضاي سبز كسب كرده اند ، بخوبي مي تواند آنان را در شناسايي و بهره گيري از امكانات "ميكروكليماهاي" (micro-climate) موجود ياري رساند (1). 

« براي مطالعه ادامه مطلب به بخش دوّم مقاله مراجعه نمائيد.»